Apocalipse 18 Hebraico

Apocalipse 18 Grego Koinê

1 Μετὰ ταῦτα εἶδον ἄλλον ἄγγελον καταβαίνοντα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἔχοντα ἐξουσίαν μεγάλην, καὶ ἡ γῆ ἐφωτίσθη ἐκ τῆς δόξης αὐτοῦ,
2 καὶ ἔκραξεν ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ λέγων· ἔπεσεν, ἔπεσεν Βαβυλὼν ἡ μεγάλη, καὶ ἐγένετο κατοικητήριον δαιμονίων καὶ φυλακὴ παντὸς πνεύματος ἀκαθάρτου καὶ φυλακὴ παντὸς ὀρνέου ἀκαθάρτου καὶ μεμισημένου·
3 ὅτι ἐκ τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς πορνείας αὐτῆς πέπωκαν πάντα τὰ ἔθνη, καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς μετ᾿ αὐτῆς ἐπόρνευσαν, καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς ἐκ τῆς δυνάμεως τοῦ στρήνους αὐτῆς ἐπλούτησαν.
4 Καὶ ἤκουσα ἄλλην φωνὴν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσαν· ἐξέλθετε ἐξ αὐτῆς ὁ λαός μου, ἵνα μὴ συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῆς, καὶ ἵνα ἐκ τῶν πληγῶν αὐτῆς μὴ λάβητε·
5 ὅτι ἐκολλήθησαν αὐτῆς αἱ ἁμαρτίαι ἄχρι τοῦ οὐρανοῦ, καὶ ἐμνημόνευσεν ὁ Θεὸς τὰ ἀδικήματα αὐτῆς.
6 ἀπόδοτε αὐτῇ ὡς καὶ αὐτὴ ἀπέδωκε, καὶ διπλώσατε αὐτῇ διπλᾶ κατὰ τὰ ἔργα αὐτῆς· ἐν τῷ ποτηρίῳ ᾧ ἐκέρασε, κεράσατε αὐτῇ διπλοῦν·
7 ὅσα ἐδόξασεν αὐτὴν καὶ ἐστρηνίασε, τοσοῦτον δότε αὐτῇ βασανισμὸν καὶ πένθος. ὅτι ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς λέγει, ὅτι κάθημαι βασίλισσα καὶ χήρα οὐκ εἰμί καὶ πένθος οὐ μὴ ἴδω,
8 διὰ τοῦτο ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ ἥξουσιν αἱ πληγαὶ αὐτῆς, θάνατος καὶ πένθος καὶ λιμός, καὶ ἐν πυρὶ κατακαυθήσεται· ὅτι ἰσχυρὸς Κύριος ὁ Θεὸς ὁ κρίνας αὐτήν.
9 Καὶ κλαύσονται αὐτὴν καὶ κόψονται ἐπ᾿ αὐτῇ οἱ βασιλεῖς τῆς γῆς οἱ μετ᾿ αὐτῆς πορνεύσαντες καὶ στρηνιάσαντες, ὅταν βλέπωσι τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς,
10 ἀπὸ μακρόθεν ἑστηκότες διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, Βαβυλὼν, ἡ πόλις ἡ ἰσχυρά, ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἦλθεν ἡ κρίσις σου.
11 Καὶ οἱ ἔμποροι τῆς γῆς κλαίουσι καὶ πενθοῦσιν ἐπ᾿ αὐτῇ, ὅτι τὸν γόμον αὐτῶν οὐδεὶς ἀγοράζει οὐκέτι,
12 γόμον χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λίθου τιμίου καὶ μαργαρίτου καὶ βυσσίνου καὶ σηρικοῦ καὶ κοκκίνου, καὶ πᾶν ξύλον θύϊνον καὶ πᾶν σκεῦος ἐλεφάντινον καὶ πᾶν σκεῦος ἐκ ξύλου τιμιωτάτου καὶ χαλκοῦ καὶ σιδήρου καὶ μαρμάρου,
13 καὶ κινάμωμον καὶ ἄμωμον καὶ θυμιάματα καὶ μύρον καὶ λίβανον καὶ οἶνον καὶ ἔλαιον καὶ σεμίδαλιν καὶ σῖτον καὶ κτήνη καὶ πρόβατα, καὶ ἵππων καὶ ῥεδῶν καὶ σωμάτων, καὶ ψυχὰς ἀνθρώπων.
14 καὶ ἡ ὀπώρα τῆς ἐπιθυμίας τῆς ψυχῆς σου ἀπώλετο ἀπὸ σοῦ, καὶ πάντα τὰ λιπαρὰ καὶ τὰ λαμπρὰ ἀπῆλθεν ἀπὸ σοῦ, καὶ οὐκέτι οὐ μὴ αὐτὰ εὑρήσεις.
15 οἱ ἔμποροι τούτων, οἱ πλουτήσαντες ἀπ᾿ αὐτῆς, ἀπὸ μακρόθεν στήσονται διὰ τὸν φόβον τοῦ βασανισμοῦ αὐτῆς κλαίοντες καὶ πενθοῦντες,
16 λέγοντες· Οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον καὶ πορφυροῦν καὶ κόκκινον καὶ κεχρυσωμένη ἐν χρυσίῳ καὶ λίθῳ τιμίῳ καὶ μαργαρίταις,
17 ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη ὁ τοσοῦτος πλοῦτος. Καὶ πᾶς κυβερνήτης καὶ πᾶς ὁ ἐπὶ τόπον πλέων καὶ ναῦται καὶ ὅσοι τὴν θάλασσαν ἐργάζονται, ἀπὸ μακρόθεν ἔστησαν,
18 καὶ ἔκραζον βλέποντες τὸν καπνὸν τῆς πυρώσεως αὐτῆς, λέγοντες· τίς ὁμοία τῇ πόλει τῇ μεγάλῃ;
19 καὶ ἔβαλον χοῦν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν καὶ ἔκραζον κλαίοντες καὶ πενθοῦντες, λέγοντες· οὐαὶ οὐαί, ἡ πόλις ἡ μεγάλη, ἐν ᾗ ἐπλούτησαν πάντες οἱ ἔχοντες τὰ πλοῖα ἐν τῇ θαλάσσῃ ἐκ τῆς τιμιότητος αὐτῆς· ὅτι μιᾷ ὥρᾳ ἠρημώθη.
20 Εὐφραίνου ἐπ᾿ αὐτῇ, οὐρανέ, καὶ οἱ ἅγιοι καὶ οἱ ἀπόστολοι καὶ οἱ προφῆται, ὅτι ἔκρινεν ὁ Θεὸς τὸ κρἶμα ὑμῶν ἐξ αὐτῆς.
21 Καὶ ἦρεν εἷς ἄγγελος ἰσχυρὸς λίθον ὡς μύλον μέγαν, καὶ ἔβαλεν εἰς τὴν θάλασσαν λέγων· οὕτως ὁρμήματι βληθήσεται Βαβυλὼν ἡ μεγάλη πόλις, καὶ οὐ μὴ εὑρεθῇ ἔτι.
22 καὶ φωνὴ κιθαρῳδῶν καὶ μουσικῶν καὶ αὐλητῶν καὶ σαλπιστῶν οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ πᾶς τεχνίτης πάσης τέχνης οὐ μὴ εὑρεθῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ μύλου οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι,
23 καὶ φῶς λύχνου οὐ μὴ φανῇ ἐν σοὶ ἔτι, καὶ φωνὴ νυμφίου καὶ νύμφης οὐ μὴ ἀκουσθῇ ἐν σοὶ ἔτι· ὅτι οἱ ἔμποροί σου ἦσαν οἱ μεγιστᾶνες τῆς γῆς, ὅτι ἐν τῇ φαρμακείᾳ σου ἐπλανήθησαν πάντα τὰ ἔθνη,
24 καὶ ἐν αὐτῇ αἷμα προφητῶν καὶ ἁγίων εὑρέθη καὶ πάντων τῶν ἐσφαγμένων ἐπὶ τῆς γῆς.
Apocalipse 18 Hebraico – Grego

1 וְאַחֲרֵי־כֵן רָאִיתִי מַלְאָךְ אַחֵר יֹרֵד מִן־הַשָּׁמָיִם שַׂר וְגָדוֹל וְהָאָרֶץ הֵאִירָה מִכְּבֹדוֹ׃
2 וַיִּקְרָא בְּכֹחַ וּבְקוֹל גָּדוֹל לֵאמֹר נָפְלָה נָפְלָה בָּבֶל הַגְּדוֹלָה הָיְתָה לִנְוֵה שְׂעִירִים בָּתֵּי כְלָאִים לְכָל־רוּחַ טָמֵא וְקֵן לְכָל־עוֹף שֶׁקֶץ וְנִתְעָב׃
3 כִּי מִיֵין חֲמַת תַּזְנֻתָהּ שָׁתוּ כָל־הַגּוֹיִם וּמַלְכֵי תֵבֵל זָנוּ אֵלֶיהָ וְסֹחֲרֵי אֶרֶץ הֶעְשִׁירוּ מִשִּׁפְעַת חֵיל תַּעֲנֻגֶיהָ׃
4 וָאֶשְׁמַע קוֹל אַחֵר מִן־הַשָּׁמַיִם קֹרֵא צְאוּ מִתּוֹכָהּ עַמִּי פֶּן־תִּגְּעוּ בְחַטֹּאתֶיהָ וְדָבְקוּ בָכֶם תַּחֲלֻאֶיהָ׃
5 כִּי נָגְעוּ אֶל־הַשָּׁמַיִם חַטֹּאתֶיהָ וַיִּזְכֹּר אֱלֹהִים אֶת־עֲוֹנָהּ׃
6 שַׁלְּמוּ־לָהּ גְּמוּלָהּ שֶׁגָּמְלָה לָכֶם עֲשׂוּ־לָהּ כִּפְלָיִם בְּמֶסֶךְ הַכּוֹס אֲשֶׁר מָסְכָה מִסְכוּ־לָהּ כִּפְלָיִם׃
7 כַּאֲשֶׁר הָיְתָה גְבִירָה וּמְעֻנָּגָה כֵּן הָבִיאוּ עָלֶיהָ מַדְוֶה וָאֵבֶל כִּי אָמְרָה בִלְבָבָהּ מַלְכָּה אֲנִי לְעוֹלָם לֹא אֵשֵׁב אַלְמָנָה וְלֹא אֵדַע שְׁכוֹל׃
8 עַל־כֵּן תָּבֹאנָה לָּהּ בְּיוֹם אֶחָד כָּל־תַּחֲלֻאֶיהָ מָוֶת אֵבֶל וְרָעָב וְהָיְתָה לְמַאֲכֹלֶת אֵשׁ כִּי חָזָק יְהוָֹה אֱלֹהִים הַשֹּׁפֵט אֹתָהּ׃
9 וּמַלְכֵי־אֶרֶץ אֲשֶׁר זָנוּ אֹתָהּ וְהִתְעַלְּסוּ עִמָּהּ בְּתַעֲנוּגִים יִבְכּוּ יִסְפְּדוּ לָהּ בִּרְאֹתָם אֶת־עֲשַׁן שְׂרֵפָתָהּ׃
10 וּמִמָּגוֹר וְשֶׁבֶר מֵרָחוֹק יַעַמְדוּ וְקוֹנֵנוּ אוֹי־לָךְ אוֹי־לָךְ בָּבֶל עִיר רַבָּתִי עָם קִרְיָה נִשְׂגָּבָה בְּרֶגַע אֶחָד בָּא עָלַיִךְ מִשְׁפָּטֵךְ׃
11 וּבָכוּ וְהִתְאַבְּלוּ עָלֶיהָ כְּנַעֲנֵי־אָרֶץ כִּי אֵין קֹנֶה עוֹד לְסַחְרָם׃
12 סְחַר זָהָב וָכֶסֶף וְאֶבֶן יְקָרָה וּפְנִינִים שֵׁשׁ וְאַרְגָּמָן וּמֶשִׁי וְשָׁנִי כָּל־עֲצֵי בְשָׂמִים כְּלֵי שֶׁנְהַבִּים וּכְלֵי עֵצִים יְקָרִים נְחשֶׁת בַּרְזֶל וָשָׁיִשׁ׃
13 קִנְּמָן־בֶּשֶׂם וּקְטֹרֶת סַמִּים מֹר וּלְבוֹנָה יַיִן וְשֶׁמֶן סֹלֶת וְחִטִּים מִקְנֵה בָקָר וְצֹאן סוּס וְרֶכֶב עֶבֶד וְשִׁפְחָה׃
14 רָחַק מִמֵּךְ פְּרִי תַאֲוָה לְעֵינָיִךְ וְכָל־עֲדָנִים וּמְגָדִים לֹא תִמְצְאִי־עוֹד אָזְלוּ לָהֶם וְאֵינָם׃
15 וְהָרֹכְלִים אֲשֶׁר מָצְאוּ אוֹן לָהֶם בְּעִזְבוֹנֶיהָ מִמָּגוֹר וּמִשֶּׁבֶר יַעַמְדוּ מֵרָחוֹק וּבָכוּ אֵלֶיהָ וְסָפְדוּ לֵאמֹר׃
16 אַלְלַי לַקִּרְיָה הַגְּדוֹלָה אֲשֶׁר לָבְשָׁה שֵׁשׁ וְאַרְגָּמָן וְשָׁנִי וַתַּעַד עֲדִי־זָהָב אַבְנֵי־חֵפֶץ וּפְנִינִים׃
17 אֵיךְ סָפוּ תַּמּוּ כְּרֶגַע כָּל־הוֹן עָתָק זֶה וְכָל־חֹבֵל וְעֹבֵר אָרְחוֹת יַמִּים מַלָּחִים וְעֹשֵׂי מְלָאכָה בְּמַיִם רַבִּים מֵרָחוֹק עָמָדוּ׃
18 וַיִּצְעֲקוּ בִרְאֹתָם אֶת־עֲשַׁן שְׂרֵפָתָהּ לֵאמֹר אַיֵּה עִיר כָּעִיר הַגְּדוֹלָה׃
19 וַיִּזְרְקוּ עָפָר עַל־רָאשֵׁיהֶם וַיִּזְעֲקוּ בִּבְכִי וְאֵבֶל לֵאמֹר אַלְלַי לַקִּרְיָה הַגְּדוֹלָה מֵחֵיל עָשְׁרָהּ הֶעֱשִׁירוּ כָּל־בַּעֲלֵי אֳנִיּוֹת בַּיָּם וְעַתָּה הֲפוּכָה הִיא כְּמוֹ־רָגַע׃
20 צַהֲלוּ וָרֹנּוּ שָׁמַיִם קְדשִׁים שְׁלִיחִים וּנְבִיאִים כִּי־נָקַם אֱלֹהִים אֶת־נִקְמַתְכֶם מִיָּדָהּ׃
21 וּמַלְאָךְ אֶחָד גִּבּוֹר נָשָׂא אֶבֶן גְּדוֹלָה כְּפֶלַח רֶכֶב וַיַּשְׁלֵךְ אֶל־תּוֹךְ הַיָּם וַיֹּאמַר כָּכָה תִּשְׁקַע בָּבֶל הָעִיר הַגְּדוֹלָה בְּשֶׁצֶף קֶצֶף וְלֹא־תִמָּצֵא עוֹד׃
22 לֹא־ישָּׁמַע עוֹד בָּךְ קוֹל מְנַגְּנִים וְשָׁרִים וְהֶמְיַת חֲלִלִים וַחֲצֹצְרוֹת וְכָל־חָרָשׁ וְחשֵׁב לֹא־יִמָּצֵא עוֹד בְתוֹכֵךְ אַף לֹא יִשָּׁמַע בָּךְ קוֹל רֵחָיִם׃
23 וְאוֹר נֵר לֹא יָאֶר־בָּךְ וְקוֹל חָתָן וְקוֹל כַּלָּה אָבַד מִמֵּךְ יַעַן כְּנַעֲנַיִךְ הָיוּ נִכְבַּדֵּי־אֶרֶץ וּבִכְשָׁפַיִךְ נִדְּחוּ כָל־הַגּוֹיִם׃
24 וְדַם הַנְּבִיאִים וְהַקְּדוֹשִׁים נִמְצָא בִכְנָפֶיהָ וְכָל־חַלְלֵי הָאָרֶץ׃
Apocalipse 18 Hebraico – Grego

Apocalipse 18 ARC

A queda da Babilônia – Compare com Apocalipse 18 Hebraico – Grego

1 – E, depois destas coisas, vi descer do céu outro anjo, que tinha grande poder, e a terra foi iluminada com a sua glória.
2 – E clamou fortemente com grande voz, dizendo: Caiu! Caiu a grande Babilônia e se tornou morada de demônios, e abrigo de todo espírito imundo, e refúgio de toda ave imunda e aborrecível!
3 – Porque todas as nações beberam do vinho da ira da sua prostituição. Os reis da terra se prostituíram com ela. E os mercadores da terra se enriqueceram com a abundância de suas delícias.
4 – E ouvi outra voz do céu, que dizia: Sai dela, povo meu, para que não sejas participante dos seus pecados e para que não incorras nas suas pragas.
5 – Porque já os seus pecados se acumularam até ao céu, e Deus se lembrou das iniquidades dela.
6 – Tornai-lhe a dar como ela vos tem dado e retribuí-lhe em dobro conforme as suas obras; no cálice em que vos deu de beber, dai-lhe a ela em dobro.
7 – Quanto ela se glorificou e em delícias esteve, foi-lhe outro tanto de tormento e pranto, porque diz em seu coração: Estou assentada como rainha, não sou viúva e não verei o pranto.
8 – Portanto, num dia virão as suas pragas: a morte, e o pranto, e a fome; e será queimada no fogo, porque é forte o Senhor Deus, que a julga.
9 – E os reis da terra, que se prostituíram com ela e viveram em delícias, a chorarão e sobre ela prantearão, quando virem a fumaça do seu incêndio.
10 – Estarão de longe pelo temor do seu tormento, dizendo: Ai! Ai daquela grande Babilônia, aquela forte cidade! Pois numa hora veio o seu juízo.
11 – E sobre ela choram e lamentam os mercadores da terra, porque ninguém mais compra as suas mercadorias:
12 – mercadorias de ouro, e de prata, e de pedras preciosas, e de pérolas, e de linho fino, e de púrpura, e de seda, e de escarlata; e toda madeira odorífera, e todo vaso de marfim, e todo vaso de madeira preciosíssima, de bronze e de ferro, e de mármore;
13 – e cinamomo, e cardamomo, e perfume, e mirra, e incenso, e vinho, e azeite, e flor de farinha, e trigo, e cavalgaduras, e ovelhas; e mercadorias de cavalos, e de carros, e de corpos e de almas de homens.
14 – E o fruto do desejo da tua alma foi-se de ti, e todas as coisas gostosas e excelentes se foram de ti, e não mais as acharás.
15 – Os mercadores destas coisas, que com elas se enriqueceram, estarão de longe, pelo temor do seu tormento, chorando, e lamentando,
16 – e dizendo: Ai! Ai daquela grande cidade, que estava vestida de linho fino, de púrpura, de escarlata, adornada com ouro e pedras preciosas e pérolas! Porque numa hora foram assoladas tantas riquezas.
17 – E todo piloto, e todo o que navega em naus, e todo marinheiro, e todos os que negociam no mar se puseram de longe.
18 – E, vendo a fumaça do seu incêndio, clamaram, dizendo: Que cidade é semelhante a esta grande cidade?
19 – E lançaram pó sobre a cabeça e clamaram, chorando, e lamentando, e dizendo: Ai! Ai daquela grande cidade, na qual todos os que tinham naus no mar se enriqueceram em razão da sua opulência! Porque numa hora foi assolada.
20 – Alegra-te sobre ela, ó céu, e vós, santos apóstolos e profetas, porque já Deus julgou a vossa causa quanto a ela.
21 – E um forte anjo levantou uma pedra como uma grande mó e lançou- a no mar, dizendo: Com igual ímpeto será lançada Babilônia, aquela grande cidade, e não será jamais achada.
22 – E em ti não se ouvirá mais a voz de harpistas, e de músicos, e de flauteiros, e de trombeteiros, e nenhum artífice de arte alguma se achará mais em ti; e ruído de mó em ti se não ouvirá mais;
23 – e luz de candeia não mais luzirá em ti, e voz de esposo e de esposa não mais em ti se ouvirá; porque os teus mercadores eram os grandes da terra; porque todas as nações foram enganadas pelas tuas feitiçarias.
24 – E nela se achou o sangue dos profetas, e dos santos, e de todos os que foram mortos na terra.
Apocalipse 18 Hebraico – Grego

Todos os Capítulos de Apocalipse

Apocalipse 18 Hebraico – Grego – ARC

Apocalipse 18 Grego Koinê