Mateus 12 Hebraico

Mateus 12 Hebraico – Grego

Mateus 12 Grego Koinê

1 ᾿Εν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἐπορεύθη ὁ ᾿Ιησοῦς τοῖς σάββασι διὰ τῶν σπορίμων· οἱ δὲ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπείνασαν, καὶ ἤρξαντο τίλλειν στάχυας καὶ ἐσθίειν.
2 Οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἰδόντες εἶπον αὐτῷ· ἰδοὺ οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὃ οὐκ ἔξεστι ποιεῖν ἐν σαββάτῳ.
3 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἀνέγνωτε τί ἐποίησε Δαυΐδ ὅτε ἐπείνασεν αὐτὸς καὶ οἱ μετ᾿ αὐτοῦ;
4 πῶς εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ τοὺς ἄρτους τῆς προθέσεως ἔφαγεν, οὕς οὐκ ἐξὸν ἦν αὐτῷ φαγεῖν οὐδὲ τοῖς μετ᾿ αὐτοῦ, εἰ μὴ μόνοις τοῖς ἱερεῦσι;
5 ἢ οὐκ ἀνέγνωτε ἐν τῷ νόμῳ ὅτι τοῖς σάββασιν οἱ ἱερεῖς ἐν τῷ ἱερῷ τὸ σάββατον βεβηλοῦσι, καὶ ἀναίτιοί εἰσι;
6 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι τοῦ ἱεροῦ μεῖζων ἐστὶν ὧδε.
7 εἰ δὲ ἐγνώκειτε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν, οὐκ ἂν κατεδικάσατε τοὺς ἀναιτίους.
8 κύριος γάρ ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ σαββάτου.
9 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ἦλθεν εἰς τὴν συναγωγὴν αὐτῶν.
10 καὶ ἰδοὺ ἄνθρωπος ἦν ἐκεῖ τὴν χεῖρα ἔχων ξηράν· καὶ ἐπηρώτησαν αὐτὸν λέγοντες· εἰ ἔξεστι τοῖς σάββασι θεραπεύειν; ἵνα κατηγορήσωσιν αὐτοῦ.
11 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· τίς ἔσται ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος ὃς ἕξει πρόβατον ἕν, καὶ ἐὰν ἐμπέσῃ τοῦτο τοῖς σάββασιν εἰς βόθυνον, οὐχὶ κρατήσει αὐτὸ καὶ ἐγερεῖ;
12 πόσῳ οὖν διαφέρει ἄνθρωπος προβάτου; ὥστε ἔξεστι τοῖς σάββασι καλῶς ποιεῖν.
13 τότε λέγει τῷ ἀνθρώπῳ· ἔκτεινόν σου τὴν χεῖρα· καὶ ἐξέτεινε, καὶ ἀποκατεστάθη ὑγιὴς ὡς ἡ ἄλλη.
14 ἐξελθόντες δὲ οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον κατ᾿ αὐτοῦ, ὅπως αὐτὸν ἀπολέσωσιν.
15 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς γνοὺς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν. Καὶ ἠκολούθησαν αὐτῷ ὄχλοι πολλοί, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτοὺς πάντας,
16 καὶ ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα μὴ φανερὸν ποιήσωσιν αὐτὸν,
17 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος·
18 ἰδοὺ ὁ παῖς μου, ὃν ἡρέτισα, ὁ ἀγαπητός μου, εἰς ὃν εὐδόκησεν ἡ ψυχή μου· θήσω τὸ πνεῦμά μου ἐπ᾿ αὐτόν, καὶ κρίσιν τοῖς ἔθνεσιν ἀπαγγελεῖ·
19 οὐκ ἐρίσει οὐδὲ κραυγάσει, οὐδὲ ἀκούσει τις ἐν ταῖς πλατείαις τὴν φωνὴν αὐτοῦ.
20 κάλαμον συντετριμμένον οὐ κατεάξει καὶ λῖνον τυφόμενον οὐ σβέσει, ἕως ἂν ἐκβάλῃ εἰς νῖκος τὴν κρίσιν·
21 καὶ τῷ ὀνόματι αὐτοῦ ἔθνη ἐλπιοῦσι.
22 Τότε προσηνέχθη αὐτῷ δαιμονιζόμενος τυφλὸς καὶ κωφός, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτόν, ὥστε τὸν τυφλὸν καὶ κωφὸν καὶ λαλεῖν καὶ βλέπειν·
23 καὶ ἐξίσταντο πάντες οἱ ὄχλοι καὶ ἔλεγον· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς Δαυΐδ;
24 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἀκούσαντες εἶπον· οὗτος οὐκ ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια εἰ μὴ ἐν τῷ Βεελζεβοὺλ, ἄρχοντι τῶν δαιμονίων.
25 εἰδὼς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν αὐτοῖς· πᾶσα βασιλεία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτῆς ἐρημοῦται, καὶ πᾶσα πόλις ἢ οἰκία μερισθεῖσα καθ᾿ ἑαυτῆς οὐ σταθήσεται.
26 καὶ εἰ ὁ σατανᾶς τὸν σατανᾶν ἐκβάλλει, ἐφ᾿ ἑαυτὸν ἐμερίσθη· πῶς οὖν σταθήσεται ἡ βασιλεία αὐτοῦ;
27 καὶ εἰ ἐγὼ ἐν Βεελζεβοὺλ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, οἱ υἱοὶ ὑμῶν ἐν τίνι ἐκβάλλουσι; διὰ τοῦτο αὐτοὶ κριταὶ ἔσονται ὑμῶν.
28 εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
29 ἢ πῶς δύναταί τις εἰσελθεῖν εἰς τὴν οἰκίαν τοῦ ἰσχυροῦ καὶ τὰ σκεύη αὐτοῦ ἁρπάσαι, ἐὰν μὴ πρῶτον δήσῃ τὸν ἰσχυρόν; καὶ τότε τὴν οἰκίαν αὐτοῦ διαρπάσει.
30 ὁ μὴ ὢν μετ᾿ ἐμοῦ κατ᾿ ἐμοῦ ἐστι, καὶ ὁ μὴ συνάγων μετ᾿ ἐμοῦ σκορπίζει.
31 Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις·
32 καὶ ὃς ἐὰν εἴπῃ λόγον κατὰ τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἀφεθήσεται αὐτῷ· ὃς δ᾿ ἂν εἴπῃ κατὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ ῾Αγίου οὐκ ἀφεθήσεται αὐτῷ οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι.
33 ῎Η ποιήσατε τὸ δένδρον καλὸν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ καλόν, ἢ ποιήσατε τὸ δένδρον σαπρὸν, καὶ τὸν καρπὸν αὐτοῦ σαπρόν· ἐκ γὰρ τοῦ καρποῦ τὸ δένδρον γινώσκεται.
34 γεννήματα ἐχιδνῶν, πῶς δύνασθε ἀγαθὰ λαλεῖν πονηροὶ ὄντες; ἐκ γὰρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τὸ στόμα λαλεῖ.
35 ὁ ἀγαθὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει ἀγαθά, καὶ ὁ πονηρὸς ἄνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά.
36 λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι πᾶν ῥῆμα ἀργὸν ὃ ἐὰν λαλήσωσιν οἱ ἄνθρωποι, ἀποδώσουσι περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως·
37 ἐκ γὰρ τῶν λόγων σου δικαιωθήσῃ καὶ ἐκ τῶν λόγων σου καταδικασθήσῃ.
38 Τότε ἀπεκρίθησάν τινες τῶν γραμματέων καὶ Φαρισαίων λέγοντες· διδάσκαλε, θέλομεν ἀπὸ σοῦ σημεῖον ἰδεῖν.
39 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· γενεὰ πονηρὰ καὶ μοιχαλὶς σημεῖον ἐπιζητεῖ, καὶ σημεῖον οὐ δοθήσεται αὐτῇ εἰ μὴ τὸ σημεῖον ᾿Ιωνᾶ τοῦ προφήτου.
40 ὥσπερ γὰρ ἦν ᾿Ιωνᾶς ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας, οὕτως ἔσται ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ καρδίᾳ τῆς γῆς τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας.
41 ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα ᾿Ιωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον ᾿Ιωνᾶ ὧδε.
42 βασίλισσα νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶνος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶνος ὧδε.
43 ῞Οταν δὲ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα ἐξέλθῃ ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διέρχεται δι᾿ ἀνύδρων τόπων ζητοῦν ἀνάπαυσιν, καὶ οὐχ εὑρίσκει.
44 τότε λέγει· εἰς τὸν οἶκόν μου ἐπισστρέψω ὅθεν ἐξῆλθον· καὶ ἐλθὸν εὑρίσκει σχολάζοντα καὶ σεσαρωμένον καὶ κεκοσμημένον.
45 τότε πορεύεται καὶ παραλαμβάνει μεθ᾿ ἑαυτοῦ ἑπτὰ ἕτερα πνεύματα πονηρότερα ἑαυτοῦ, καὶ εἰσελθόντα κατοικεῖ ἐκεῖ, καὶ γίνεται τὰ ἔσχατα τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου χείρονα τῶν πρώτων. οὕτως ἔσται καὶ τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ πονηρᾷ.
46 ῎Ετι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος τοῖς ὄχλοις ἰδοὺ ἡ μήτηρ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ εἱστήκεισαν ἔξω, ζητοῦντες λαλῆσαι αὐτῷ.
47 εἶπε δέ τις αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ἑστήκασι ζητοῦντές σε ἰδεῖν.
48 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπε τῷ λέγοντι αὐτῷ· τίς ἐστιν ἡ μήτηρ μου καὶ τίνες εἰσὶν οἱ ἀδελφοί μου;
49 καὶ ἐκτείνας τὴν χεῖρα αὐτοῦ ἐπὶ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἔφη· ἰδοὺ ἡ μήτηρ μου καὶ οἱ ἀδελφοί μου·
50 ὅστις γὰρ ἂν ποιήσῃ τὸ θέλημα τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς, αὐτός μου ἀδελφὸς καὶ ἀδελφὴ καὶ μήτηρ ἐστίν.
Mateus 12 Hebraico – Grego

1 בָּעֵת הַהִיא הָלַךְ יֵשׁוּעַ בִּשְׂדֵה קָמָה בְּיוֹם הַשַּׁבָּת וַיִּרְעֲבוּ תַלְמִידָיו וַיָּחֵלּוּ לִקְטֹף מְלִילֹת בְּיָדָם וַיֹּאכֵלוּ׃
2 וַיִּרְאוּ הַפְּרוּשִׁים וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הִנֵּה תַלְמִידֶיךָ עֹשִׂים אֵת אֲשֶׁר לֹא־יֵעָשֶׂה בַשַּׁבָּת׃
3 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הֲלֹא קְרָאתֶם מֶה עָשָׂה דָוִד כַּאֲשֶׁר רָעֵב הוּא וְאֵלֶּה אֲשֶׁר אִתּוֹ׃
4 אֲשֶׁר בָּא אֶל־בֵּית הָאֱלֹהִים וַיֹּאכַל אֶת־לֶחֶם הַפָּנִים אֲשֶׁר עַל־פִּי הַתּוֹרָה לֹא יֹאכַל הוּא וּנְעָרָיו בִּלְתִּי אִם־הַכֹּהֲנִים לְבַדָּם׃
5 וְגַם הֲלֹא קְרָאתֶם בַּתּוֹרָה כִּי הַכֹּהֲנִים בַּמִּקְדָּשׁ יְחַלְּלוּ אֶת־יוֹם הַשַּׁבָּת וְאֵין בָּהֶם עָוֹן׃
6 וַאֲנִי אֹמֵר לָכֶם כִּי יֵשׁ בָּזֶה גָּדוֹל מִן־הַמִּקְדָּשׁ׃
7 וְלוּ יְדַעְתֶּם מַה־זֶּה חֶסֶד חָפַצְתִּי וְלֹא זָבַח לֹא הִרְשַׁעְתֶּם אֶת־הַנְּקִיִּם׃
8 כִּי בֶּן־הָאָדָם גַּם־אֲדוֹן הַשַּׁבָּת הוּא׃
9 וַיַּעֲבֹר מִשָּׁם וַיָּבֹא אֶל־בֵּית־הַכְּנֵסֶת אֲשֶׁר לָהֶם׃
10 וְהִנֵּה־שָׁם אִישׁ אֲשֶׁר יָדוֹ יְבֵשָׁה וַיִּשְׁאָלֻהוּ לֵאמֹר הַאִם כַּתּוֹרָה לְרַפֵּא בַשַּׁבָּת לְמַעַן תִּמְצָא יָדָם לְשִׂטְנוֹ׃
11 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם מִי אִישׁ מִכֶּם אֲשֶׁר־לוֹ כַּבְשָׂה וְהִיא כִי תִפּוֹל אֶל־הַבּוֹר בַּשַּׁבָּת לֹא יַחֲזִיק בָּהּ וְיַעֲלֶנָּה׃
12 וּמַה־יָּקָר עֵרֶךְ אָדָם מִן־הַכֶּבֶשׂ עַל־כֵּן כַּתּוֹרָה הוּא לַעֲשׂוֹת טוֹב בַּשַּׁבָּת׃
13 אָז אָמַר אֶל־הָאִישׁ הוֹשֵׁט אֶת־יָדֶךָ וַיּוֹשֶׁט אֹתָהּ וַתָּשָׁב לְאֵיתָנָהּ כָּאַחֶרֶת׃
14 וְהַפְּרוּשִׁים יָצְאוּ וַיָּשִׁיתוּ עֵצוֹת עָלָיו בַּמֶּה לְהַשְׁחִיתוֹ׃
15 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ וַיִּפֶן וַיֵּלֶךְ מִשָּׁם וְהָמוֹן רָב הָלַךְ אַחֲרָיו וַיְרַפֵּא אֶת־כֻּלָּם׃
16 וַיָּעַד בָּם לְבִלְתִּי יְגַלּוּ אֹתוֹ׃
17 לְמַלֹּאת אֵת אֲשֶׁר־דִּבֶּר יְשַׁעְיָהוּ הַנָּבִיא לֵאמֹר׃
18 הֵן עַבְדִּי בָּחַרְתִּי בוֹ יְדִידִי רָצְתָה נַפְשִׁי נָתַתִּי רוּחִי עָלָיו מִשְׁפָּט לַגּוֹיִם יוֹצִיא׃
19 לֹא יִצְעַק וְלֹא יִשָּׂא וְלֹא־יִשָּׁמַע בַּחוּץ קוֹלוֹ׃
20 קָנֶה רָצוּץ לֹא יִשְׁבּוֹר וּפִשְׁתָּה כֵהָה לֹא יְכַבֶּנָּה׃
21 עַד־יוֹצִיא לָנֶצַח מִשְׁפָּט וְלִשְׁמוֹ גּוֹיִם יְיַחֵלוּ׃
22 אָז הוּבָא לְפָנָיו אִישׁ עִוֵּר וְאִלֵּם אֲשֶׁר רוּחַ רָע דָּבַק בּוֹ וַיִּרְפָּאֵהוּ וְהָעִוֵּר וְהָאִלֵּם דִבֶּר וְרָאָה׃
23 וַיִּשְׁתָּאוּ כָּל־הֲמוֹן הָעָם וַיֹּאמְרוּ הֲכִי זֶה בֶּן־דָּוִד׃
24 וְהַפְּרוּשִׁים שָׁמְעוּ וְאָמְרוּ אֵין זֶה מְגָרֵשׁ אֶת־הַשֵּׁדִים כִּי אִם בְּבַעַל־זְבוּב שַׂר הַשֵּׁדִים׃
25 וַיֵּדַע יֵשׁוּעַ אֶת־מַחְשְׁבֹתָם וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם כָּל־מַמְלָכָה הַנִּפְלְגָה עַל־נַפְשָׁהּ תֶּחֱרָב וְכָל־עִיר וּבַיִת הַנִּפְלְגִים עַל־נַפְשָׁם לֹא יָקוּמוּ׃
26 וְאִם־הַשָּׂטָן מְגָרֵשׁ אֶת־הַשָּׂטָן נִפְלָג הוּא עַל־נַפְשׁוֹ וְאֵיךְ תָּקוּם מַלְכוּתוֹ׃
27 וְאִם־אֲנִי גֹרֵשׁ אֶת־הַשֵּׁדִים בְּבַעַל־זְבוּב בְּנֵיכֶם בְּמִי יְגָרְשׁוּ אֹתָם עַל־כֵּן הֵם יִהְיוּ שֹׁפְטֵיכֶם׃
28 אֶפֶס אִם בְּרוּחַ אֱלֹהִים אֲנִי גֹרֵשׁ אֶת־הַשֵּׁדִים מַלְכוּת אֱלֹהִים בָּאָה אֲלֵיכֶם אֶל־נָכוֹן׃
29 אוֹ אֵיךְ יוּכַל אִישׁ לָבֹא בֵּית הַגִּבּוֹר וְלִשְׁלֹל אֶת־כֵּלָיו אִם־לֹא יֶאֱסֹר אֶת־הַגִּבּוֹר רִאשֹׁנָה וְאַחַר יִשְׁלֹל אֵת אֲשֶׁר בְּבֵיתוֹ׃
30 מִי אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ לִי לְצָרַי הוּא וּמִי אֲשֶׁר אֵינֶנּוּ מְאַסֵּף אִתִּי מְפַזֵּר הוּא׃
31 עַל־כֵּן אֲנִי אֹמֵר לָכֶם כָּל־חֵטְא וְגִדּוּפָה יְכֻפְּרוּ לָאָדָם אֶפֶס הַמְגַדֵּף אֶת־הָרוּחַ לֹא יְכֻפַּר־לוֹ׃
32 וּמִי אֲשֶׁר יְדַבֵּר דָּבָר בְּבֶן־הָאָדָם יְכֻפַּר־לוֹ וּמִי אֲשֶׁר יְדַבֵּר בְּרוּחַ הַקֹּדֶשׁ לֹא יְכֻפַּר־לוֹ לֹא־בָעוֹלָם הַזֶּה וְלֹא־בָעוֹלָם הַבָּא׃
33 אוֹ עֲשׂוּ אֶת־הָעֵץ טוֹב וּפִרְיוֹ טוֹב אוֹ עֲשׂוּ אֶת־הָעֵץ רָע וּפִרְיוֹ רָע כִּי בְּפִרְיוֹ נִכַּר הָעֵץ׃
34 יַלְדֵי צִפְעֹנִים אֵיךְ תּוּכְלוּ לְדַבֵּר טֹבוֹת בְּרָעַתְכֶם כִּי־מִמְּלֹא הַלֵּב יַבִּיעַ הַפֶּה׃
35 אִישׁ־טוֹב מֵאוֹצָרוֹ לִבּוֹ הַטּוֹב יוֹצִיא טֹבוֹת וְאִישׁ־רָע מֵאוֹצָרוֹ הָרָע יוֹצִיא רָעוֹת׃
36 וַאֲנִי אֹמֵר לָכֶם כִּי עַל כָּל־שִׂיחַ תָּפֵל אֲשֶׁר יְבַטְּאוּ בְנֵי הָאָדָם יִתְּנוּ חֶשְׁבּוֹן בְּיוֹם הַמִּשְׁפָּט׃
37 כִּי בִּדְבָרֶיךָ תִּצָּדֵק וּבִדְבָרֶיךָ תֶּאְשָׁם׃
38 וַיַּעֲנוּ אֲנָשִׁים מִן־הַסּוֹפְרִים וְהַפְּרוּשִׁים לֵאמֹר רַבִּי חָפַצְנוּ לִרְאוֹת אוֹת מֵאוֹתֹתֶיךָ׃
39 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם דּוֹר רָע וּמְנָאֵף מְבַקֵּשׁ אוֹת וְאוֹת לֹא יִנָּתֶן־לוֹ זוּלָתִי אוֹת יוֹנָה הַנָּבִיא׃
40 כִּי כַּאֲשֶׁר הָיָה יוֹנָה בִּמְעֵי הַדָּג שְׁלֹשָׁה יָמִים וּשְׁלֹשָׁה לֵילוֹת כֵּן יִהְיֶה בֶן־הָאָדָם בְּלֵב הָאָרֶץ שְׁלֹשָׁה יָמִים וּשְׁלֹשָׁה לֵילוֹת׃
41 אַנְשֵׁי נִינְוֵה יָקוּמוּ בַמִּשְׁפָּטּ עִם־הַדּוֹר הַזֶּה וְיַרְשִׁיעוּ אֹתוֹ כִּי שָׁבוּ בִּקְרִיאַת יוֹנָה וְהִנֵּה יֶשְׁנוֹ בָזֶה גָּדוֹל מִיּוֹנָה׃
42 מַלְכַּת תֵּימָן תָּקוּם בַּמִּשְׁפָּט עִם־הַדּוֹר הַזֶּה וְתַרְשִׁיעַ אֹתוֹ כִּי בָאָה מִקְצוֹת הָאָרֶץ לִשְׁמֹעַ חָכְמַת שְׁלֹמֹה וְהִנֵּה יֶשְׁנוֹ בָזֶה גָּדוֹל מִשְּׁלֹמֹה׃
43 וְרוּחַ הַטֻּמְאָה בְּצֵאתָהּ מִן־הָאָדָם תְּשׁוֹטֵט בְּאֶרֶץ תַּלְאוּבֹת תְּבַקֵּשׁ וְלֹא־תִמְצָא מַרְגֵּעָה׃
44 אָז תֹּאמַר אָשׁוּבָה אֶל־מִשְׁכָּנִי אֲשֶׁר יָצָאתִי מִשָּׁם וּבְשׁוּבָהּ תִּמְצָאֶנּוּ רֵק מִבְּלִי יֹשֵׁב וּמְנֻקֶּה וּמְפֹאָר׃
45 אָז תֵּלֵךְ וְלָקְחָה לָּהּ שֶׁבַע רוּחוֹת אֲחֵרוֹת רָעוֹת מִמֶּנָּה וּבָאוּ וְשָׁכְנוּ שָׁם וְהָיְתָה אַחֲרִית הָאִישׁ הַהוּא רָעָה מֵרֵאשִׁיתוֹ וְכֵן יִהְיֶה לַדּוֹר הָרָע הַזֶּה׃
46 עוֹדֶנוּ מְדַבֵּר אֶל־הֲמוֹן הָעָם וְהִנֵּה אִמּוֹ וְאֶחָיו עָמְדוּ בַחוּץ וּמְבַקְשִׁים לְדַבֵּר אִתּוֹ׃
47 וַיֻגַּד לוֹ הִנֵּה אִמְּךָ וְאַחֶיךָ עֹמְדִים בַּחוּץ וּמְבַקְשִׁים לְדַבֵּר אִתָּךְ׃
48 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֶל־הַמַּגִּיד לוֹ מִי אִמִּי וּמִי אֶחָי׃
49 וַיֵּט אֶת־יָדוֹ עַל־תַּלְמִידָיו וַיֹּאמַר הִנֵּה אִמִּי וְאֶחָי׃
50 כִּי אִישׁ אִישׁ אֲשֶׁר יַעֲשֶׂה רְצוֹן אָבִי בַּשָּׁמָיִם הוּא אָחִי וַאֲחֹתִי וְאִמִּי׃
Mateus 12 Hebraico – Grego

Mateus 12 ARC

Jesus é o Senhor do Sábado – Compare com Mateus 12 Hebraico – Grego

1 – Naquele tempo, passou Jesus pelas searas, em um sábado; e os seus discípulos, tendo fome, começaram a colher espigas e a comer.
2 – E os fariseus, vendo isso, disseram-lhe: Eis que os teus discípulos fazem o que não é lícito fazer num sábado.
3 – Ele, porém, lhes disse: Não tendes lido o que fez Davi, quando teve fome, ele e os que com ele estavam?
4 – Como entrou na Casa de Deus e comeu os pães da proposição,que não lhe era lícito comer, nem aos que com ele estavam, mas só aos sacerdotes?
5 – Ou não tendes lido na lei que, aos sábados, os sacerdotes no templo violam o sábado e ficam sem culpa?
6 – Pois eu vos digo que está aqui quem é maior do que o templo.
7 – Mas, se vós soubésseis o que significa: Misericórdia quero e não sacrifício, não condenaríeis os inocentes.
8 – Porque o Filho do Homem até do sábado é Senhor.
9 – E, partindo dali, chegou à sinagoga deles.
10 – E estava ali um homem que tinha uma das mãos mirrada; e eles, para acusarem Jesus, o interrogaram, dizendo: É lícito curar nos sábados?
11 – E ele lhes disse: Qual dentre vós será o homem que, tendo uma ovelha, se num sábado ela cair numa cova, não lançará mão dela e a levantará?
12 – Pois quanto mais vale um homem do que uma ovelha? É, por consequência, lícito fazer bem nos sábados.
13 – Então disse àquele homem: Estende a mão. E ele a estendeu, e ficou sã como a outra.
14 – E os fariseus, tendo saído, formaram conselho contra ele, para o matarem.

Jesus o Servo Escolhido – Compare com Mateus 12 Hebraico – Grego
15 – Jesus, sabendo isso, retirou-se dali, e acompanhou-o uma grande multidão de gente, e ele curou a todos.
16 – E recomendava-lhes rigorosamente que o não descobrissem,
17 – para que se cumprisse o que fora dito pelo profeta Isaías, que diz:
18 – Eis aqui o meu servo que escolhi, o meu amado, em quem a minha alma se compraz; porei sobre ele o meu Espírito, e anunciará aos gentios o juízo.
19 – Não contenderá, nem clamará, nem alguém ouvirá pelas ruas a sua voz;
20 – não esmagará a cana quebrada e não apagará o morrão que fumega, até que faça triunfar o juízo.
21 – E, no seu nome, os gentios esperarão.

Contenda com os Fariseus – Compare com Mateus 12 Hebraico – Grego
22 – Trouxeram-lhe, então, um endemoninhado cego e mudo; e, de tal modo o curou, que o cego e mudo falava e via.
23 – E toda a multidão se admirava e dizia: Não é este o Filho de Davi?
24 – Mas os fariseus, ouvindo isso, diziam: Este não expulsa os demônios senão por Belzebu, príncipe dos demônios.
25 – Jesus, porém, conhecendo os seus pensamentos, disse-lhes: Todo reino dividido contra si mesmo é devastado; e toda cidade ou casa dividida contra si mesma não subsistirá.
26 – E, se Satanás expulsa a Satanás, está dividido contra si mesmo; como subsistirá, pois, o seu reino?
27 – E, se eu expulso os demônios por Belzebu, por quem os expulsam, então, os vossos filhos? Portanto, eles mesmos serão os vossos juízes.
28 – Mas, se eu expulso os demônios pelo Espírito de Deus, é conseguintemente chegado a vós o Reino de Deus.
29 – Ou como pode alguém entrar em casa do homem valente e furtar os seus bens, se primeiro não manietar o valente, saqueando, então, a sua casa?
30 – Quem não é comigo é contra mim; e quem comigo não ajunta espalha.
A blasfêmia contra o Espírito Santo
31 – Portanto, eu vos digo: todo pecado e blasfêmia se perdoará aos homens, mas a blasfêmia contra o Espírito não será perdoada aos homens.
32 – E, se qualquer disser alguma palavra contra o Filho do Homem, ser-lhe-á perdoado, mas, se alguém falar contra o Espírito Santo, não lhe será perdoado, nem neste século, nem no futuro.
33 – Ou dizeis que a árvore é boa e o seu fruto, bom, ou dizeis que a árvore é má e o seu fruto, mau; porque pelo fruto se conhece a árvore.
34 – Raça de víboras, como podeis vós dizer boas coisas, sendo maus? Pois do que há em abundância no coração, disso fala a boca.
35 – O homem bom tira boas coisas do seu bom tesouro, e o homem mau do mau tesouro tira coisas más.
36 – Mas eu vos digo que de toda palavra ociosa que os homens disserem hão de dar conta no Dia do Juízo.
37 – Porque por tuas palavras serás justificado e por tuas palavras serás condenado.
O sinal do profeta Jonas
38 – Então, alguns dos escribas e dos fariseus tomaram a palavra, dizendo: Mestre, quiséramos ver da tua parte algum sinal.
39 – Mas ele lhes respondeu e disse: Uma geração má e adúltera pede um sinal, porém não se lhe dará outro sinal, senão o do profeta Jonas,
40 – pois, como Jonas esteve três dias e três noites no ventre da baleia, assim estará o Filho do Homem três dias e três noites no seio da terra.
41 – Os ninivitas ressurgirão no Juízo com esta geração e a condenarão, porque se arrependeram com a pregação de Jonas. E eis que está aqui quem é mais do que Jonas.
42 – A Rainha do Sul se levantará no Dia do Juízo com esta geração e a condenará, porque veio dos confins da terra para ouvir a sabedoria de Salomão. E eis que está aqui quem é mais do que Salomão.
43 – E, quando o espírito imundo tem saído do homem, anda por lugares áridos, buscando repouso, e não o encontra.
44 – Então, diz: Voltarei para a minha casa, donde saí. E, voltando, acha-a desocupada, varrida e adornada.
45 – Então, vai e leva consigo outros sete espíritos piores do que ele, e, entrando, habitam ali; e são os últimos atos desse homem piores do que os primeiros. Assim acontecerá também a esta geração má.
A mãe e os irmãos de Jesus
46 – E, falando ele ainda à multidão, eis que estavam fora sua mãe e seus irmãos, pretendendo falar-lhe.
47 – E disse-lhe alguém: Eis que estão ali fora tua mãe e teus irmãos, que querem falar-te.
48 – Porém, ele, respondendo, disse ao que lhe falara: Quem é minha mãe? E quem são meus irmãos?
49 – E, estendendo a mão para os seus discípulos, disse: Eis aqui minha mãe e meus irmãos;
50 – porque qualquer que fizer a vontade de meu Pai, que está nos céus, este é meu irmão, e irmã, e mãe.
Mateus 12 Hebraico – Grego

Todos os Capítulos de Mateus

Mateus 12 Hebraico – Grego Koinê – ARC

Mateus 12 Grego Koinê