Mateus 13 Hebraico

Mateus 13 Hebraico – Grego

Mateus 13 Grego Koinê

1 ᾿Εν δὲ τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τῆς οἰκίας ἐκάθητο παρὰ τὴν θάλασσαν·
2 καὶ συνήχθησαν πρὸς αὐτὸν ὄχλοι πολλοί, ὥστε αὐτὸν εἰς πλοῖον ἐμβάντα καθῆσθαι, καὶ πᾶς ὁ ὄχλος ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν εἱστήκει.
3 καὶ ἐλάλησεν αὐτοῖς πολλὰ ἐν παραβολαῖς λέγων· ἰδοὺ ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπείρειν.
4 καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ἃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ ἐλθόντα τὰ πετεινὰ κατέφαγεν αὐτά·
5 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰ πετρώδη, ὅπου οὐκ εἶχε γῆν πολλήν, καὶ εὐθέως ἐξανέτειλε διὰ τὸ μὴ ἔχειν βάθος γῆς,
6 ἡλίου δὲ ἀνατείλαντος ἐκαυματίσθη, καὶ διὰ τὸ μὴ ἔχειν ῥίζαν ἐξηράνθη·
7 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὰς ἀκάνθας, καὶ ἀνέβησαν αἱ ἄκανθαι καὶ ἀπέπνιξαν αὐτά·
8 ἄλλα δὲ ἔπεσεν ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν καὶ ἐδίδου καρπόν ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
9 ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
10 Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διὰ τί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς;
11 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται.
12 ὅστις γὰρ ἔχει, δοθήσεται αὐτῷ καὶ περισσευθήσεται· ὅστις δὲ οὐκ ἔχει, καὶ ὃ ἔχει ἀρθήσεται ἀπ᾿ αὐτοῦ.
13 διὰ τοῦτο ἐν παραβολαῖς αὐτοῖς λαλῶ, ὅτι βλέποντες οὐ βλέπουσι καὶ ἀκούοντες οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ συνιοῦσι.
14 καὶ ἀναπληροῦται αὐτοῖς ἡ προφητεία ῾Ησαΐου ἡ λέγουσα· ἀκοῇ ἀκούσετε καὶ οὐ μὴ συνῆτε, καὶ βλέποντες βλέψετε καὶ οὐ μὴ ἴδητε·
15 ἐπαχύνθη γὰρ ἡ καρδία τοῦ λαοῦ τούτου, καὶ τοῖς ὠσὶ βαρέως ἤκουσαν, καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν ἐκάμμυσαν, μήποτε ἴδωσι τοῖς ὀφθαλμοῖς καὶ τοῖς ὠσὶν ἀκούσωσι καὶ τῇ καρδίᾳ συνῶσι καὶ ἐπιστρέψωσι, καὶ ἰάσομαι αὐτούς.
16 ῾Υμῶν δὲ μακάριοι οἱ ὀφθαλμοὶ, ὅτι βλέπουσι, καὶ τὰ ὦτα ὑμῶν, ὅτι ἀκούουσιν.
17 ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν ὅτι πολλοὶ προφῆται καὶ δίκαιοι ἐπεθύμησαν ἰδεῖν ἃ βλέπετε, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι ἃ ἀκούετε, καὶ οὐκ ἤκουσαν.
18 ῾Υμεῖς οὖν ἀκούσατε τὴν παραβολὴν τοῦ σπείραντος.
19 παντὸς ἀκούοντος τὸν λόγον τῆς βασιλείας καὶ μὴ συνιέντος, ἔρχεται ὁ πονηρὸς καὶ αἴρει τὸ ἐσπαρμένον ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ· οὗτός ἐστιν ὁ παρὰ τὴν ὁδὸν σπαρείς.
20 ὁ δὲ ἐπὶ τὰ πετρώδη σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ εὐθέως μετὰ χαρᾶς δεχόμενος καὶ λαμβάνων αὐτόν·
21 οὐκ ἔχει δὲ ῥίζαν ἐν ἑαυτῷ, ἀλλὰ πρόσκαιρός ἐστι, γενομένης δὲ θλίψεως ἢ διωγμοῦ διὰ τὸν λόγον εὐθὺς σκανδαλίζεται.
22 ὁ δὲ εἰς τὰς ἀκάνθας σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων, καὶ ἡ μέριμνα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου συμπνίγει τὸν λόγον, καὶ ἄκαρπος γίνεται.
23 ὁ δὲ ἐπὶ τὴν γῆν τὴν καλὴν σπαρείς, οὗτός ἐστιν ὁ τὸν λόγον ἀκούων καὶ συνιών· ὃς δὴ καρποφορεῖ καὶ ποιεῖ ὃ μὲν ἑκατόν, ὃ δὲ ἑξήκοντα, ὃ δὲ τριάκοντα.
24 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὡμοιώθη ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ σπείραντι καλὸν σπέρμα ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
25 ἐν δὲ τῷ καθεύδειν τοὺς ἀνθρώπους ἦλθεν αὐτοῦ ὁ ἐχθρὸς καὶ ἐπέσπειρε ζιζάνια ἀνὰ μέσον τοῦ σίτου καὶ ἀπῆλθεν.
26 ὅτε δὲ ἐβλάστησεν ὁ χόρτος καὶ καρπὸν ἐποίησε, τότε ἐφάνη καὶ τὰ ζιζάνια.
27 προσελθόντες δὲ οἱ δοῦλοι τοῦ οἰκοδεσπότου εἶπον αὐτῷ· κύριε, οὐχὶ καλὸν σπέρμα ἔσπειρας ἐν τῷ σῷ ἀγρῷ; πόθεν οὖν ἔχει ζιζάνια;
28 ὁ δὲ ἔφη αὐτοῖς· ἐχθρὸς ἄνθρωπος τοῦτο ἐποίησεν. οἱ δὲ δοῦλοι εἶπον αὐτῷ· θέλεις οὖν ἀπελθόντες συλλέξωμεν αὐτά;
29 ὁ δέ ἔφη· οὔ, μήποτε συλλέγοντες τὰ ζιζάνια ἐκριζώσητε ἅμα αὐτοῖς τὸν σῖτον·
30 ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ, καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖς θερισταῖς· συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ εἰς δέσμας πρὸς τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συναγάγετε εἰς τὴν ἀποθήκην μου.
31 ῎Αλλην παραβολὴν παρέθηκεν αὐτοῖς λέγων· ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν κόκκῳ σινάπεως, ὃν λαβὼν ἄνθρωπος ἔσπειρεν ἐν τῷ ἀγρῷ αὐτοῦ·
32 ὃ μικρότερον μέν ἐστι πάντων τῶν σπερμάτων, ὅταν δὲ αὐξηθῇ, μεῖζον τῶν λαχάνων ἐστὶ καὶ γίνεται δένδρον, ὥστε ἐλθεῖν τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ κατασκηνοῦν ἐν τοῖς κλάδοις αὐτοῦ.
33 ῎Αλλην παραβολὴν ἐλάλησεν αὐτοῖς· ὁμοία ἐστὶ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ζύμῃ, ἣν λαβοῦσα γυνὴ ἐνέκρυψεν εἰς ἀλεύρου σάτα τρία, ἕως οὗ ἐζυμώθη ὅλον.
34 Ταῦτα πάντα ἐλάλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν παραβολαῖς τοῖς ὄχλοις, καὶ χωρὶς παραβολῆς οὐδὲν ἐλάλει αὐτοῖς,
35 ὅπως πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, ἐρεύξομαι κεκρυμμένα ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.
36 Τότε ἀφεὶς τοὺς ὄχλους ἦλθεν εἰς τὴν οἰκίαν. Καὶ προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· φράσον ἡμῖν τὴν παραβολὴν τῶν ζιζανίων τοῦ ἀγροῦ.
37 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὁ σπείρων τὸ καλὸν σπέρμα ἐστὶν ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου·
38 ὁ δὲ ἀγρός ἐστιν ὁ κόσμος· τὸ δὲ καλὸν σπέρμα, οὗτοί εἰσιν οἱ υἱοὶ τῆς βασιλείας· τὰ δὲ ζιζάνιά εἰσιν οἱ υἱοὶ τοῦ πονηροῦ·
39 ὁ δὲ ἐχθρὸς ὁ σπείρας αὐτά ἐστιν ὁ διάβολος· ὁ δὲ θερισμὸς συντέλεια τοῦ αἰῶνός ἐστιν· οἱ δὲ θερισταὶ ἄγγελοί εἰσιν.
40 ὥσπερ οὖν συλλέγεται τὰ ζιζάνια καὶ πυρὶ κατακαίεται, οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος τούτου.
41 ἀποστελεῖ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου τοὺς ἀγγέλους αὐτοῦ, καὶ συλλέξουσιν ἐκ τῆς βασιλείας αὐτοῦ πάντα τὰ σκάνδαλα καὶ τοὺς ποιοῦντας τὴν ἀνομίαν,
42 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
43 τότε οἱ δίκαιοι ἐκλάμψουσιν ὡς ὁ ἣλιος ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ πατρὸς αὐτῶν. ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω.
44 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν θησαυρῷ κεκρυμμένῳ ἐν τῷ ἀγρῷ, ὃν εὑρὼν ἄνθρωπος ἔκρυψε, καὶ ἀπὸ τῆς χαρᾶς αὐτοῦ ὑπάγει καὶ πάντα ὅσα ἔχει πωλεῖ καὶ ἀγοράζει τὸν ἀγρὸν ἐκεῖνον.
45 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀνθρώπῳ ἐμπόρῳ ζητοῦντι καλοὺς μαργαρίτας·
46 ὅς εὑρὼν ἕνα πολύτιμον μαργαρίτην ἀπελθὼν πέπρακε πάντα ὅσα εἶχε καὶ ἠγόρασεν αὐτόν.
47 Πάλιν ὁμοία ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν σαγήνῃ βληθείσῃ εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ἐκ παντὸς γένους συναγαγούσῃ·
48 ἣν, ὅτε ἐπληρώθη, ἀναβιβάσαντες ἐπὶ τὸν αἰγιαλὸν καὶ καθίσαντες συνέλεξαν τὰ καλὰ εἰς ἀγγεῖα τὰ δὲ σαπρὰ ἔξω ἔβαλον.
49 οὕτως ἔσται ἐν τῇ συντελείᾳ τοῦ αἰῶνος. ἐξελεύσονται οἱ ἄγγελοι καὶ ἀφοριοῦσι τοὺς πονηροὺς ἐκ μέσου τῶν δικαίων,
50 καὶ βαλοῦσιν αὐτοὺς εἰς τὴν κάμινον τοῦ πυρός· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.
51 Λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· συνήκατε ταῦτα πάντα; λέγουσιν αὐτῷ, ναί, Κύριε.
52 ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τοῦτο πᾶς γραμματεὺς μαθητευθεὶς είς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν ὅμοιός ἐστιν ἀνθρώπῳ οἰκοδεσπότῃ, ὅστις ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινὰ καὶ παλαιά.
53 Καὶ ἐγένετο ὅτε ἐτέλεσεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς παραβολὰς ταύτας, μετῆρεν ἐκεῖθεν,
54 καὶ ἐλθὼν εἰς τὴν πατρίδα αὐτοῦ ἐδίδασκεν αὐτοὺς ἐν τῇ συναγωγῇ αὐτῶν, ὥστε ἐκπλήττεσθαι αὐτοὺς καὶ λέγειν· πόθεν τούτῳ ἡ σοφία αὕτη καὶ αἱ δυνάμεις;
55 οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ τοῦ τέκτονος υἱός; οὐχὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ λέγεται Μαριὰμ, καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ ᾿Ιάκωβος καὶ ᾿Ιωσῆς καὶ Σίμων καὶ ᾿Ιούδας;
56 καὶ αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ἡμᾶς εἰσι; πόθεν οὖν τούτῳ ταῦτα πάντα;
57 καὶ ἐσκανδαλίζοντο ἐν αὐτῷ. ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐκ ἔστι προφήτης ἄτιμος εἰ μὴ ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ καὶ ἐν τῇ οἰκίᾳ αὐτοῦ.
58 καὶ οὐκ ἐποίησεν ἐκεῖ δυνάμεις πολλὰς διὰ τὴν ἀπιστίαν αὐτῶν.
Mateus 13 Hebraico – Grego

1 בַּיּוֹם הַהוּא יָצָא יֵשׁוּעַ מִן־הַבָּיִת וַיֵּשֶׁב עַל־שְׂפַת הַיָּם׃
2 וַהֲמוֹן עַם רָב נִקְהֲלוּ אֵלָיו וַיֵּרֶד וַיֵּשֶׁב בָּאֳנִיָּה וְכָל־הָעָם עֹמְדִים עַל־הַחוֹף׃
3 וַיִּשָּׂא דְבָרָיו בִּמְשָׁלִים רַבִּים וַיֹּאמַר הִנֵּה הַזּוֹרֵעַ יָצָא לִזְרֹעַ׃
4 וּבְזָרְעוֹ פִּזַּר מִן־הַזֶּרַע עַל־יַד הַדָּרֶךְ וַיָּבֹא עוֹף הַשָּׁמַיִם וַיֹּאכְלֶנּוּ׃
5 וְיֵשׁ מִן־הַזֶּרַע אֲשֶׁר נָפַל עַל־אַדְמַת סֶלַע וְלֹא הָיָה שָׁם דֵּי אֲדָמָה וַיְמַהֵר לִצְמֹחַ מִבְּלִי אֲשֶׁר הָיָה לוֹ עֹמֶק אֲדָמָה׃
6 וַיְהִי כִּזְרֹחַ הַשֶּׁמֶשׁ וַיִּצָּרֵב וַיִּיבָשׁ כִּי לֹא הָיָה־לוֹ שֹׁרֶשׁ לְמָטָּה׃
7 וְיֵשׁ אֲשֶׁר נָפַל אֶל־הַקֹּצִים וַיַּעֲלוּ הַקֹּצִים וַיְבַלְּעוּ אֹתוֹ׃
8 וְיֵשׁ אֲשֶׁר נָפַל עַל־אֲדָמָה טוֹבָה וַיַּעַשׂ תְּבוּאָה זֶה מֵאָה שְׁעָרִים וְזֶה שִׁשִּׁים שְׁעָרִים וְזֶה שְׁלֹשִׁים שְׁעָרִים׃
9 מִי אֲשֶׁר אָזְנַיִם לוֹ לִשְׁמֹעַ יִשְׁמָע׃
10 וַיִּגְּשׁוּ תַלְמִידָיו וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו מַדּוּעַ תְּמַשֵּׁל לָהֶם מְשָׁלִים׃
11 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם כִּי לָכֶם נִתַּן לָדַעַת רָזֵי מַלְכוּת הַשָּׁמָיִם וְלָהֶם לֹא נִתָּן׃
12 כִּי מִי אֲשֶׁר יֶשׁ־לוֹ יֻתַּן לוֹ וְיַעְדִּיף וּמִי אֲשֶׁר אֵין־לוֹ יֻקַּח מִמֶּנּוּ גַּם אֶת־אֲשֶׁר לוֹ׃
13 עַל־כֵּן מְשָׁלִים אֶמְשֹׁל לָהֶם כִּי בִרְאֹתָם לֹא יִרְאוּ וּבְשָׁמְעָם לֹא יִשְׁמְעוּ וְלֹא יָבִינוּ׃
14 וְהוּקַם בָּם דְּבַר הַנְּבוּאָה מִפִּי יְשַׁעְיָהוּ לֵאמֹר שִׁמְעוּ שָׁמוֹעַ וְאַל־תָּבִינוּ וּרְאוּ רָאוֹ וְאַל־תֵּדָעוּ׃
15 הַשְׁמֵן לֵב־הָעָם הַזֶּה וְאָזְנָיו הַכְבֵּד וְעֵינָיו הָשַׁע פֶּן־יִרְאֶה בְעֵינָיו וּבְאָזְנָיו יִשְׁמָע וּלְבָבוֹ יָבִין וָשָׁב וְרָפָא לוֹ׃
16 וְאַתֶּם אַשְׁרֵי עֵינֵיכֶם כִּי רָאוּ וְאָזְנֵיכֶם כִּי שָׁמֵעוּ׃
17 כִּי־אָמֵן אֲנִי אֹמֵר לָכֶם נְבִיאִים וְצַדִּיקִים רַבִּים נִכְסְפוּ לִרְאוֹת אֵת אֲשֶׁר אַתֶּם רֹאִים וְלֹא רָאוּ וְלִשְׁמֹעַ אֵת אֲשֶׁר אַתֶּם שֹׁמְעִים וְלֹא שָׁמֵעוּ׃
18 עַל־כֵּן שִׁמְעוּ־נָא אַתֶּם אֶת מְשַׁל הַזּוֹרֵעַ׃
19 כָּל־הַשֹּׁמֵעַ דְּבַר הַמַּלְכוּת וְלֹא יִתְבּוֹנֶן־בּוֹ וּבָא הָרָע וְחָטַף אֵת אֲשֶׁר נִזְרַע בִּלְבָבוֹ זֶה הוּא הַזָּרוּעַ עַל־יַד הַדָּרֶךְ׃
20 וְהַנִּזְרָע עַל־אַדְמַת סָלַע זֶה הוּא הַשֹּׁמֵעַ אֶת־הַדָּבָר וְעַד־מְהֵרָה יְקַבְּלֶנּוּ בְּשִׂמְחָה׃
21 אֶפֶס כִּי אֵין־לוֹ שֹׁרֶשׁ בְּנַפְשׁוֹ וּבִן רֶגַע הוּא וְכִי תִקְרֶה כָל־צָרָה וְרָדְפוּ אֹתוֹ עַל־דְּבַר אֱמוּנָתוֹ יִכָּשֵׁל כְּרָגַע׃
22 וְהַנִּזְרָע אֶל־הַקֹּצִים זֶה הַשֹּׁמֵעַ אֶת־הַדָּבָר וְדַאֲגַת הָעוֹלָם הַזֶּה וְנִכְלֵי הָעֹשֶר מְבַלְּעִים אֵת־הַדָּבָר וְלֹא יַעֲשֶׂה־צֶּמַח׃
23 וְהַנִּזְרָע עַל־הַחֶלְקָה הַטּוֹבָה הוּא הַשֹּׁמֵעַ אֶת־הַדָּבָר וּמִתְבּוֹנֶן־בּוֹ וְעֹשֶׂה פְרִי תְבוּאָה וְנֹתֵן זֶה מֵאָה שְׁעָרִים וְזֶה שִׁשִּׁים שְׁעָרִים וְזֶה שְׁלֹשִׁים שְׁעָרִים׃
24 וַיִּשָּׂא לִפְנֵיהֶם מָשָׁל אַחֵר וַיֹּאמַר דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמַיִם לְאִישׁ הַזּוֹרֵעַ זֶרַע טוֹב בְּשָׂדֵהוּ׃
25 וּבִהְיוֹת אֲנָשָׁיו יְשֵׁנִים בָּא אֹיְבוֹ וַיִּזְרַע זוֹנִין בְּתוֹךְ הַחִטִּים וַיֵּלַךְ׃
26 וְכַאֲשֶׁר צָץ הַקָּנֶה וְהַחִטָּה אָבִיב נִרְאוּ אָז גַּם־הַזּוֹנִין׃
27 וַיִּגְּשׁוּ הָעֲבָדִים אֶל־אֲדֹנֵיהֶם וַיֹּאמְרוּ אֲדֹנֵינוּ הֲלֹא־זֶרַע טוֹב זָרַעְתָּ בְשָׂדֶךָ וּמֵאַיִן שָׁם הַזּוֹנִין׃
28 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם אִישׁ אֹיֵב עָשָׂה זֹאת וַיֹּאמְרוּ אֵלָיו הָעֲבָדִים הֲתַחְפֹּץ כִּי־נֵלֵךְ לַעֲקוֹר אֹתָם׃
29 וַיֹּאמֶר לֹא כִּי־בְעוֹד תְּעַקְּרוּ אֶת־הַזּוֹנִין פֶּן־תְּשָׁרְשׁוּ גַּם־הַחִטִּים עִמָּהֶם׃
30 הַנִּיחוּ לָהֶם וְגָדְלוּ שְׁנֵיהֶם יַחְדָּו עַד־הַקָּצִיר וּלְעֵת הַקָּצִיר אֹמַר לַקּוֹצְרִים לִקְּטוּ אֶת־הַזּוֹנִין רִאשֹׁנָה וְאַלְּמוּ אֹתָם לַאֲלֻמִּים לְשָׂרְפָם וְאֶת־הַחִטִּים אִסְפוּ אֶל־גָּרְנִי׃
31 וַיִּשָּׂא לִפְנֵיהֶם מָשָׁל אַחֵר וַיֹּאמַר דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמַיִם לְגַרְגַּר חַרְדָּל אֲשֶׁר לָקַח אִישׁ וַיִּזְרַע בְּשָׂדֵהוּ׃
32 הֲלֹא קָטֹן הוּא מִכָּל־זֶרַע אַךְ כַּאֲשֶׁר יִצְמַח יִגְדַּל מִכָּל־יֶרֶק וְהָיָה לְעֵץ עַד־אֲשֶׁר יָבֹא עוֹף הַשָּׁמַיִם וְקִנְּנוּ בַּעֲנָפָיו׃
33 וַיְמַשֵּׁל לָהֶם מָשָׁל אַחֵר לֵאמֹר דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמַיִם לִשְׂאֹר אֲשֶׁר לָקְחָה אִשָּׁה וַתָּלָשׁ בִּשְׁלֹשׁ סְאִים קֶמַח עַד־אֲשֶׁר חָמְצָה כָּל־הָעֲרִיסָה׃
34 כָּל־אֵלֶּה דִּבֶּר יֵשׁוּעַ אֶל־הֲמוֹן הָעָם בִּמְשָׁלִים וּבִבְלִי מָשָׁל לֹא דִּבֶּר אֲלֵיהֶם דָּבָר׃
35 לְמַלֹּאת אֵת אֲשֶׁר דִּבֶּר הַנָּבִיא לֵאמֹר אֶפְתְּחָה בְמָשָׁל פִּי אַבִּיעָה חִידוֹת מִנִּי־קֶדֶם׃
36 אָז שִׁלַּח יֵשׁוּעַ אֶת־הֲמוֹן הָעָם וַיָּבֹא הַבָּיְתָה וַיִּגְּשׁוּ אֵלָיו תַּלְמִידָיו וַיֹּאמְרוּ בָּאֶר־נָא לָנוּ אֶת־מְשַׁל הַזּוֹנִין בַּשָּׂדֶה׃
37 וַיַּעַן וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם הַזּוֹרֵעַ הַזֶּרַע הַטּוֹב הוּא בֶּן־הָאָדָם׃
38 וְהַשָּׂדֶה הוּא הָעוֹלָם וְהַזֶּרַע הַטּוֹב בְּנֵי הַמַּלְכוּת וְהַזּוֹנִין בְּנֵי הָרַע הֵמָּה׃
39 הָאֹיֵב הַזּוֹרֵעַ אֹתָם הוּא הַשָּׂטָן הַקָּצִיר קֵץ הָעוֹלָם וְהַקֹּצְרִים הֵם הַמַּלְאָכִים׃
40 וְכַאֲשֶׁר הַזּוֹנִין יְלֻקְּטוּ וְהָיוּ לְמַאֲכֹלֶת אֵשׁ כֵּן יִהְיֶה בְּקֵץ הָעוֹלָם הַזֶּה׃
41 בֶּן־הָאָדָם יִשְׁלַח אֶת־מַלְאָכָיו וְהֵסִירוּ מִתּוֹךְ מַלְכוּתוֹ כָּל־מַכְשֵׁלָה וְכָל־עֹשֶׂה עַוְלָה׃
42 וְהִשְׁלִיכוּ אֹתָם אֶל־כִּבְשַׁן אֵשׁ שָׁם יִהְיֶה בְכִי וַחֲרֹק שִׁנָּיִם׃
43 וְהַצַּדִּיקִים יַזְהִירוּ אָז כַּשֶּׁמֶשׁ בְּמַלְכוּת אֲבִיהֶם מִי אֲשֶׁר אָזְנַיִם לוֹ לִשְׁמֹעַ יִשְׁמָע׃
44 עוֹד דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמַיִם לְאוֹצָר טָמוּן בַּשָּׁדֶה אֲשֶׁר יִמְצָאֵהוּ אִישׁ וְיַצְפִּנֵהוּ וּבְשִׂמְחָתוֹ יֵלֵךְ וְיִמְכֹּר אֶת־כָּל־אֲשֶׁר־לוֹ וְקָנָה לוֹ אֶת־הַשָּׂדֶה הַהוּא׃
45 עוֹד דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמָיִם לְאִישׁ סוֹחֵר הַמְבַקֵּשׁ פְּנִינִים יְקָרוֹת׃
46 וּבְמָצְאוֹ פְּנִינָה אַחַת יִקְרַת־עֶרֶךְ עַד־מְאֹד יֵלֵךְ וְיִמְכֹּר אֶת־כָּל־אֲשֶׁר־לוֹ וְיִקְנֶהָ׃
47 עוֹד דָּמְתָה מַלְכוּת הַשָּׁמַיִם לְמִכְמֹרֶת פְּרוּשָׂה עַל־פְּנֵי הַיָּם אֲשֶׁר יֵאָסְפוּ בָהּ מִמִּינִים שׁוֹנִים׃
48 וּבְהִמָּלְאָהּ יִמְשְׁכוּ אֹתָהּ אֶל־הַחוֹף וְיֵשְׁבוּ וְיִבְחֲרוּ אֶת־הַטּוֹבִים לְשׂוּמָם אֶל־הַכֵּלִים וְאֶת־הָרָעִים יַשְׁלִיכוּ חוּצָה׃
49 כָּכָה יִהְיֶה בְּקֵץ הָעוֹלָם כִּי הַמַּלְאָכִים יָבֹאוּ וְהִבְדִּילוּ אֶת־הָרְשָׁעִים מִתּוֹךְ הַצַּדִּיקִים׃
50 וְהִשְׁלִיכוּ אֹתָם אֶל־כִּבְשַׁן אֵשׁ שָׁם יִהְיֶה בְכִי וַחֲרֹק שִׁנָּיִם׃
51 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם יֵשׁוּעַ הֲכִי בַנְתֶּם כָּל־אֵלֶּה וַיֹּאמְרוּ הֵן אֲדֹנֵּנוּ׃
52 וַיֹּאמֶר אֲלֵיהֶם לָכֵן כָּל־סוֹפֵר מַשְׂכִּיל לְמַלְכוּת הַשָּׁמַיִם נִדְמֶה לְאִישׁ בַּעַל־הַבַּיִת הַמּוֹצִיא מֵאוֹצָרוֹ חֲדָשׁוֹת וְגַם־יְשָׁנוֹת׃
53 וַיְהִי כְּכַלּוֹת יֵשׁוּעַ אֶת־הַמְּשָׁלִים הָאֵלֶּה וַיַּעֲבֹר מִשָּׁם׃
54 וַיָּבֹא אֶל־אַרְצוֹ וַיּוֹרֶה לָהֶם בְּבֵית הַכְּנֵסֶת וְהֵמָּה כֵּן תָּמְהוּ לֵאמֹר מֵאַיִן לָזֶה הַחָכְמָה וְהַנִּפְלָאוֹת׃
55 הַאֵין זֶה בֶּן־הֶחָרָשׁ הֲכִי לֹא נִקְרֵאת אִמּוֹ מִרְיָם וְאֶחָיו יַעֲקֹב וְיוֹסֵף שִׁמְעוֹן וִיהוּדָה׃
56 וְאַחְיֹתָיו הֲלֹא הֵנָּה כֻּלָּן אִתָּנוּ וּמֵאַיִן לוֹ כָּל־אֵלֶּה׃
57 וַיְהִי לָהֶם לְאֶבֶן נָגֶף וְיֵשׁוּעַ אָמַר אֲלֵיהֶם אֵין נָבִיא בִּבְלִי כָבוֹד זוּלָתִי בְּאֶרֶץ מוֹלַדְתּוֹ וּבְתוֹךְ בֵּיתוֹ׃
58 וְלֹא־פָעַל שָׁם נִפְלָאוֹת רַבּוֹת מִפְּנֵי חֹסֶר אֱמוּנָתָם׃
Mateus 13 Hebraico – Grego

Mateus 13 ARC

Parábola do semeador – Compare com Mateus 13 Hebraico – Grego

1 – Tendo Jesus saído de casa naquele dia, estava assentado junto ao mar.
2 – E ajuntou-se muita gente ao pé dele, de sorte que, entrando num barco, se assentou; e toda a multidão estava em pé na praia.
3 – E falou-lhe de muitas coisas por parábolas, dizendo: Eis que o semeador saiu a semear.
4 – E, quando semeava, uma parte da semente caiu ao pé do caminho, e vieram as aves e comeram-na;
5 – e outra parte caiu em pedregais, onde não havia terra bastante, e logo nasceu, porque não tinha terra funda.
6 – Mas, vindo o sol, queimou-se e secou-se, porque não tinha raiz.
7 – E outra caiu entre espinhos, e os espinhos cresceram e sufocaram-na.
8 – E outra caiu em boa terra e deu fruto: um, a cem, outro, a sessenta, e outro, a trinta.
9 – Quem tem ouvidos para ouvir, que ouça.
10 – E, acercando-se dele os discípulos, disseram-lhe: Por que lhes falas por parábolas?
11 – Ele, respondendo, disse-lhes: Porque a vós é dado conhecer os mistérios do Reino dos céus, mas a eles não lhes é dado;
12 – porque àquele que tem se dará, e terá em abundância; mas aquele que não tem, até aquilo que tem lhe será tirado.
13 – Por isso, lhes falo por parábolas, porque eles, vendo, não veem; e, ouvindo, não ouvem, nem compreendem.
14 – E neles se cumpre a profecia de Isaías, que diz: Ouvindo, ouvireis, mas não compreendereis e, vendo, vereis, mas não percebereis.
15 – Porque o coração deste povo está endurecido, e ouviu de mau-grado com seus ouvidos e fechou os olhos, para que não veja com os olhos, e ouça com os ouvidos, e compreenda com o coração, e se converta, e eu o cure.
16 – Mas bem-aventurados os vossos olhos, porque veem, e os vossos ouvidos, porque ouvem.
17 – Porque em verdade vos digo que muitos profetas e justos desejaram ver o que vós vedes e não o viram, e ouvir o que vós ouvis, e não o ouviram.
18 – Escutai vós, pois, a parábola do semeador.
19 – Ouvindo alguém a palavra do Reino e não a entendendo, vem o maligno e arrebata o que foi semeado no seu coração; este é o que foi semeado ao pé do caminho;
20 – porém, o que foi semeado em pedregais é o que ouve a palavra e logo a recebe com alegria;
21 – mas não tem raiz em si mesmo; antes, é de pouca duração; e, chegada a angústia e a perseguição por causa da palavra, logo se ofende;
22 – e o que foi semeado entre espinhos é o que ouve a palavra, mas os cuidados deste mundo e a sedução das riquezas sufocam a palavra, e fica infrutífera;
23 – mas o que foi semeado em boa terra é o que ouve e compreende a palavra; e dá fruto, e um produz cem, outro, sessenta, e outro, trinta.

Parábola do joio e do campo – Compare com Mateus 13 Hebraico – Grego

24 – Propôs-lhes outra parábola, dizendo: O Reino dos céus é semelhante ao homem que semeia boa semente no seu campo;
25 – mas, dormindo os homens, veio o seu inimigo, e semeou o joio no meio do trigo, e retirou-se.
26 – E, quando a erva cresceu e frutificou, apareceu também o joio.
27 – E os servos do pai de família, indo ter com ele, disseram-lhe: Senhor, não semeaste tu no teu campo boa semente? Por que tem, então, joio?
28 – E ele lhes disse: Um inimigo é quem fez isso. E os servos lhe disseram: Queres, pois, que vamos arrancá-lo?
29 – Porém, ele lhes disse: Não; para que, ao colher o joio, não arranqueis também o trigo com ele.
30 – Deixai crescer ambos juntos até à ceifa; e, por ocasião da ceifa, direi aos ceifeiros: colhei primeiro o joio e atai-o em molhos para o queimar; mas o trigo, ajuntai-o no meu celeiro.

Parábola do grão de mostarda – Compare com Mateus 13 Hebraico – Grego

31 – Outra parábola lhes propôs, dizendo: O Reino dos céus é semelhante a um grão de mostarda que um homem, pegando dele, semeou no seu campo;
32 – o qual é realmente a menor de todas as sementes; mas, crescendo, é a maior das plantas e faz-se uma árvore, de sorte que vêm as aves do céu e se aninham nos seus ramos.

Parábola do fermento – Compare com Mateus 13 Hebraico – Grego

33 – Outra parábola lhes disse: O Reino dos céus é semelhante ao fermento que uma mulher toma e introduz em três medidas de farinha, até que tudo esteja levedado.
34 – Tudo isso disse Jesus por parábolas à multidão e nada lhes falava sem parábolas,
35 – para que se cumprisse o que fora dito pelo profeta, que disse: Abrirei em parábolas a boca; publicarei coisas ocultas desde a criação do mundo.
36 – Então, tendo despedido a multidão, foi Jesus para casa. E chegaram ao pé dele os seus discípulos, dizendo: Explica-nos a parábola do joio do campo.
37 – E ele, respondendo, disse-lhes: O que semeia a boa semente é o Filho do Homem,
38 – o campo é o mundo, a boa semente são os filhos do Reino,e o joio são os filhos do Maligno.
39 – O inimigo que o semeou é o diabo; e a ceifa é o fim do mundo; e os ceifeiros são os anjos.
40 – Assim como o joio é colhido e queimado no fogo, assim será na consumação deste mundo.
41 – Mandará o Filho do Homem os seus anjos, e eles colherão do seu Reino tudo o que causa escândalo e os que cometem iniquidade.
42 – E lançá-los-ão na fornalha de fogo;ali, haverá pranto e ranger de dentes.
43 – Então, os justos resplandecerão como o sol, no Reino de seu Pai. Quem tem ouvidos para ouvir, que ouça.

Parábola do tesouro escondido e da pérola

44 – Também o Reino dos céus é semelhante a um tesouro escondido n um campo que um homem achou e escondeu; e, pelo gozo dele, vai, vende tudo quanto tem e compra aquele campo.
45 – Outrossim, o Reino dos céus é semelhante ao homem negociante que busca boas pérolas;
46 – e, encontrando uma pérola de grande valor, foi, vendeu tudo quanto tinha e comprou-a.

Parábola da rede – compare com Mateus 13 Hebraico – Grego

47 – Igualmente, o Reino dos céus é semelhante a uma rede lançada ao mare que apanha toda qualidade de peixes.
48 – E, estando cheia, a puxam para a praia e, assentando-se, apanham para os cestos os bons; os ruins, porém, lançam fora.
49 – Assim será na consumação dos séculos: virão os anjos e separarão os maus dentre os justos.
50 – E lançá-los-ão na fornalha de fogo;ali, haverá pranto e ranger de dentes.
51 – E disse-lhes Jesus: Entendestes todas estas coisas? Disseram-lhe eles: Sim, Senhor.
52 – E ele disse-lhes: Por isso, todo escriba instruído acerca do Reino dos céus é semelhante a um pai de família que tira do seu tesouro coisas novas e velhas.
53 – E aconteceu que Jesus, concluindo essas parábolas, se retirou dali.
54 – E, chegando à sua pátria, ensinava-os na sinagoga deles, de sorte que se maravilhavam e diziam: Donde veio a este a sabedoria e estas maravilhas?
55 – Não é este o filho do carpinteiro? E não se chama sua mãe Maria, e seus irmãos, Tiago, e José, e Simão, e Judas?
56 – E não estão entre nós todas as suas irmãs? Donde lhe veio, pois, tudo isso?
57 – E escandalizavam-se nele. Jesus, porém, lhes disse: Não há profeta sem honra, a não ser na sua pátria e na sua casa.
58 – E não fez ali muitas maravilhas, por causa da incredulidade deles.

Todos os Capítulos de Mateus

Mateus 13 Hebraico – Grego Koinê – ARC

Mateus 13 Grego Koinê