Atos 7 Hebraico

Atos 7 Grego Koinê

1 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει;
2 ὁ δὲ ἔφη· ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν,
3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω.
4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν· κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκισεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε·
5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου.
6 ἐλάλησε δὲ οὕτως ὁ Θεὸς ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα αὐτοῦ πάροικον ἐν γῇ ἀλλοτρίᾳ, καὶ δουλώσουσιν αὐτὸ καὶ κακώσουσιν ἔτη τετρακόσια·
7 καὶ τὸ ἔθνος ᾧ ἐὰν δουλεύσουσι κρινῶ ἐγώ, εἶπεν ὁ Θεὸς· καὶ μετὰ ταῦτα ἐξελεύσονται καὶ λατρεύσουσί μοι ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ.
8 καὶ ἔδωκεν αὐτῷ διαθήκην περιτομῆς· καὶ οὕτως ἐγέννησεν τὸν ᾿Ισαὰκ καὶ περιέτεμεν αὐτὸν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ὀγδόῃ, καὶ ὁ ᾿Ισαὰκ τὸν ᾿Ιακώβ, καὶ ὁ ᾿Ιακὼβ τοὺς δώδεκα πατριάρχας.
9 Καὶ οἱ πατριάρχαι ζηλώσαντες τὸν ᾿Ιωσὴφ ἀπέδοντο εἰς Αἴγυπτον· καὶ ἦν ὁ Θεὸς μετ᾿ αὐτοῦ,
10 καὶ ἐξείλετο αὐτὸν ἐκ πασῶν τῶν θλίψεων αὐτοῦ, καὶ ἔδωκεν αὐτῷ χάριν καὶ σοφίαν ἐναντίον Φαραὼ βασιλέως Αἰγύπτου, καὶ κατέστησεν αὐτὸν ἡγούμενον ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ ὅλον τὸν οἶκον αὐτοῦ.
11 ἦλθε δὲ λιμὸς ἐφ᾿ ὅλην τὴν γῆν Αἰγύπτου καὶ Χαναὰν καὶ θλῖψις μεγάλη, καὶ οὐχ εὕρισκον χορτάσματα οἱ πατέρες ἡμῶν.
12 ἀκούσας δὲ ᾿Ιακὼβ ὄντα σῖτα ἐν Αἰγύπτῳ ἐξαπέστειλε τοὺς πατέρας ἡμῶν πρῶτον·
13 καὶ ἐν τῷ δευτέρῳ ἀνεγνωρίσθη ᾿Ιωσὴφ τοῖς ἀδελφοῖς αὐτοῦ, καὶ φανερὸν ἐγένετο τῷ Φαραῷ τὸ γένος τοῦ ᾿Ιωσήφ.
14 ἀποστείλας δὲ ᾿Ιωσὴφ μετεκαλέσατο τὸν πατέρα αὐτοῦ ᾿Ιακὼβ καὶ πᾶσαν τὴν συγγένειαν αὐτοῦ ἐν ψυχαῖς ἑβδομήκοντα πέντε.
15 κατέβη δὲ ᾿Ιακὼβ εἰς Αἴγυπτον καὶ ἐτελεύτησεν αὐτὸς καὶ οἱ πατέρες ἡμῶν,
16 καὶ μετετέθησαν εἰς Συχὲμ καὶ ἐτέθησαν ἐν τῷ μνήματι ᾧ ὠνήσατο ᾿Αβραὰμ τιμῆς ἀργυρίου παρὰ τῶν υἱῶν ᾿Εμμὸρ τοῦ Συχέμ.
17 Καθὼς δὲ ἤγγιζεν ὁ χρόνος τῆς ἐπαγγελίας ἧς ώμοσεν ὁ Θεὸς τῷ ᾿Αβραάμ, ηὔξησεν ὁ λαὸς καὶ ἐπληθύνθη ἐν Αἰγύπτῳ,
18 ἄχρι οὗ ἀνέστη βασιλεὺς ἕτερος, ὃς οὐκ ᾔδει τὸν ᾿Ιωσήφ.
19 οὗτος κατασοφισάμενος τὸ γένος ἡμῶν ἐκάκωσε τοὺς πατέρας ἡμῶν τοῦ ποιεῖν ἔκθετα τὰ βρέφη αὐτῶν, εἰς τὸ μὴ ζῳογονεῖσθαι·
20 ἐν ᾧ καιρῷ ἐγεννήθη Μωϋσῆς, καὶ ἦν ἀστεῖος τῷ Θεῷ· ὃς ἀνετράφη μῆνας τρεῖς ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός αὐτοῦ.
21 ἐκτεθέντα δὲ αὐτὸν ἀνείλετο αὐτὸν ἡ θυγάτηρ Φαραὼ καὶ ἀνεθρέψατο αὐτὸν ἑαυτῇ εἰς υἱόν.
22 καὶ ἐπαιδεύθη Μωϋσῆς πάσῃ σοφίᾳ Αἰγυπτίων, ἦν δὲ δυνατὸς ἐν λόγοις καὶ ἐν ἔργοις.
23 ῾Ως δὲ ἐπληροῦτο αὐτῷ τεσσερακονταετὴς χρόνος, ἀνέβη ἐπὶ τὴν καρδίαν αὐτοῦ ἐπισκέψασθαι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ τοὺς υἱοὺς ᾿Ισραήλ.
24 καὶ ἰδών τινα ἀδικούμενον ἠμύνατο, καὶ ἐποίησεν ἐκδίκησιν τῷ καταπονουμένῳ πατάξας τὸν Αἰγύπτιον.
25 ἐνόμιζε δὲ συνιέναι τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ὅτι ὁ Θεὸς διὰ χειρὸς αὐτοῦ δίδωσιν αὐτοῖς σωτηρίαν· οἱ δὲ οὐ συνῆκαν.
26 τῇ τε ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ ὤφθη αὐτοῖς μαχομένοις, καὶ συνήλλασσεν αὐτοὺς εἰς εἰρήνην εἰπών· ἄνδρες, ἀδελφοί ἐστε ὑμεῖς· ἵνα τί ἀδικεῖτε ἀλλήλους;
27 ὁ δὲ ἀδικῶν τὸν πλησίον ἀπώσατο αὐτὸν εἰπών· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστὴν ἐφ᾿ ἡμῶν;
28 μὴ ἀνελεῖν με σὺ θέλεις ὃν τρόπον ἀνεῖλες χθὲς τὸν Αἰγύπτιον;
29 ἔφυγε δὲ Μωϋσῆς ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ καὶ ἐγένετο πάροικος ἐν γῇ Μαδιάμ, οὗ ἐγέννησεν υἱοὺς δύο.
30 Καὶ πληρωθέντων ἐτῶν τεσσεράκοντα ὤφθη αὐτῷ ἐν τῇ ἐρήμῳ τοῦ ὄρους Σινᾶ ἄγγελος Κυρίου ἐν φλογὶ πυρὸς βάτου.
31 ὁ δὲ Μωϋσῆς ἰδὼν ἐθαύμασε τὸ ὅραμα· προσερχομένου δὲ αὐτοῦ κατανοῆσαι ἐγένετο φωνὴ Κυρίου πρὸς αὐτόν·
32 ἐγὼ ὁ Θεὸς τῶν πατέρων σου, ὁ Θεὸς ᾿Αβραὰμ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ισαὰκ καὶ ὁ Θεὸς ᾿Ιακώβ. ἔντρομος δὲ γενόμενος Μωϋσῆς οὐκ ἐτόλμα κατανοῆσαι·
33 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Κύριος· λῦσον τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν σου. ὁ γὰρ τόπος ἐφ᾿ ᾧ ἕστηκας γῆ ἁγία ἐστίν.
34 ἰδὼν εἶδον τὴν κάκωσιν τοῦ λαοῦ μου τοῦ ἐν Αἰγύπτῳ καὶ τοῦ στεναγμοῦ αὐτῶν ἤκουσα, καὶ κατέβην ἐξελέσθαι αὐτούς· καὶ νῦν δεῦρο ἀποστελῶ σε εἰς Αἴγυπτον.
35 Τοῦτον τὸν Μωϋσῆν ὃν ἠρνήσαντο εἰπόντες· τίς σε κατέστησεν ἄρχοντα καὶ δικαστήν; τοῦτον ὁ Θεὸς ἄρχοντα καὶ λυτρωτὴν ἀπέσταλκεν ἐν χειρὶ ἀγγέλου τοῦ ὀφθέντος αὐτῷ ἐν τῇ βάτῳ.
36 οὗτος ἐξήγαγεν αὐτοὺς ποιήσας τέρατα καὶ σημεῖα ἐν γῇ Αἰγύπτῳ καὶ ἐν ᾿Ερυθρᾷ Θαλάσσῃ καὶ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἔτη τεσσεράκοντα.
37 οὗτός ἐστιν ὁ Μωϋσῆς ὁ εἰπών τοῖς υἱοῖς ᾿Ισραήλ· προφήτην ὑμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐκ τῶν ἀδελφῶν ὑμῶν ὡς ἐμέ· αὐτοῦ ἀκούσεσθε.
38 οὗτός ἐστιν ὁ γενόμενος ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ ἐν τῇ ἐρήμῳ μετὰ τοῦ ἀγγέλου τοῦ λαλοῦντος αὐτῷ ἐν τῷ ὄρει Σινᾶ καὶ τῶν πατέρων ἡμῶν, ὃς ἐδέξατο λόγια ζῶντα δοῦναι ἡμῖν.
39 ᾧ οὐκ ἠθέλησαν ὑπήκοοι γενέσθαι οἱ πατέρες ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἀπώσαντο καὶ ἐστράφησαν ταῖς καρδίαις αὐτῶν εἰς Αἴγυπτον
40 εἰπόντες τῷ ᾿Ααρών· ποίησον ἡμῖν Θεοὺς οἳ προπορεύσονται ἡμῶν· ὁ γὰρ Μωϋσῆς οὗτος, ὃς ἐξήγαγεν ἡμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου, οὐκ οἴδαμεν τί γέγονεν αὐτῷ.
41 καὶ ἐμοσχοποίησαν ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις καὶ ἀνήγαγον θυσίαν τῷ εἰδώλῳ καὶ εὐφραίνοντο ἐν τοῖς ἔργοις τῶν χειρῶν αὐτῶν.
42 ἔστρεψε δὲ ὁ Θεὸς καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς λατρεύειν τῇ στρατιᾷ τοῦ οὐρανοῦ, καθὼς γέγραπται ἐν βίβλῳ τῶν προφητῶν· μὴ σφάγια καὶ θυσίας προσηνέγκατέ μοι ἔτη τεσσεράκοντα ἐν τῇ ἐρήμῳ, οἶκος ᾿Ισραήλ;
43 καὶ ἀνελάβετε τὴν σκηνὴν τοῦ Μολὸχ καὶ τὸ ἄστρον τοῦ Θεοῦ ὑμῶν ῾Ρεμφάν, τοὺς τύπους οὓς ἐποιήσατε προσκυνεῖν αὐτοῖς· καὶ μετοικιῶ ὑμᾶς ἐπέκεινα Βαβυλῶνος.
44 ῾Η σκηνὴ τοῦ μαρτυρίου ἦν τοῖς πατράσιν ἡμῶν ἐν τῇ ἐρήμῳ, καθὼς διετάξατο ὁ λαλῶν τῷ Μωϋσῇ, ποιῆσαι αὐτὴν κατὰ τὸν τύπον ὃν ἑωράκει·
45 ἣν καὶ εἰσήγαγον διαδεξάμενοι οἱ πατέρες ἡμῶν μετὰ ᾿Ιησοῦ ἐν τῇ κατασχέσει τῶν ἐθνῶν ὧν ἐξῶσεν ὁ Θεὸς ἀπὸ προσώπου τῶν πατέρων ἡμῶν, ἕως τῶν ἡμερῶν Δαυῒδ·
46 ὃς εὗρε χάριν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ ᾐτήσατο εὑρεῖν σκήνωμα τῷ Θεῷ ᾿Ιακώβ.
47 Σολομῶν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον.
48 ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει·
49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου;
50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα;
51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ῾Αγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς.
52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε·
53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε.
54 ᾿Ακούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν.
55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ ᾿Ιησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ,
56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν Υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν ἑστῶτα τοῦ Θεοῦ.
57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν,
58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου,
59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου.
60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη.
Atos 7 Hebraico – Grego

1 וַיֹּאמֶר הַכֹּהֵן הַגָּדוֹל הַאֻמְנָם כֵּן הַדָּבָר׃
2 וַיַּעַן וַיֹּאמַר שְׁמָעוּנִי אַחַי וַאֲבוֹתָי אֵל אֱלֹהֵי הַכָּבוֹד נִרְאֶה אֶל־אַבְרָהָם אָבִינוּ בִּהְיוֹתוֹ בַּאֲרַם נַהֲרַיִם טֶרֶם יָשַׁב בְּחָרָן׃
3 וַיֹּאמֶר אֵלָיו לֶךְ־לְךָ מֵאַרְצְךָ וּמִמּוֹלַדְתֶּךָ וּבֹא אֶל־הָאָרֶץ אֲשֶׁר אַרְאֶךָ׃
4 אָז יָצָא מֵאֶרֶץ כַּשְׂדִּים וַיֵּשֶׁב בְּחָרָן וְאַחֲרֵי מוֹת אָבִיו הֶעֱבִיר אֹתוֹ מִשָּׁם אֶל־הָאָרֶץ הַזֹּאת אֲשֶׁר אַתֶּם יֹשְבִים בָּהּ כַּיּוֹם הַזֶּה׃
5 וְלֹא־נָתַן לוֹ נַחֲלָה בָּהּ עַד־מִדְרַךְ כַּף־רָגֶל אַךְ אָמַר לְתִתָּהּ לוֹ לַאֲחֻזָּה וּלְזַרְעוֹ אַחֲרָיו בְּטֶרֶם הָיָה־לוֹ זָרַע׃
6 וְכֹה אָמַר אֱלֹהִים כִּי־גֵר יִהְיֶה זַרְעוֹ בְּאֶרֶץ לֹא לָהֶם וַעֲבָדוּם וְעִנּוּ אֹתָם אַרְבַּע מֵאוֹת שָׁנָה׃
7 וְגַם אֶת־הַגּוֹי אֲשֶׁר יַעֲבֹדוּ דָּן אָנֹכִי אָמַר אֱלֹהִים וְאַחֲרֵי־כֵן יֵצְאוּ וְיַעַבְדֻנִי בַּמָּקוֹם הַזֶּה׃
8 וַיִּתֶּן־לוֹ אֶת בְּרִית הַמִּילָה וְאָז נוֹלַד־לוֹ יִצְחָק וַיָּמָל אֹתוֹ בַּיּוֹם הַשְּׁמִינִי וְיִצְחָק הוֹלִיד אֶת־יַעֲקֹב וְיַעֲקֹב אֶת־שְׁנֵים הֶעָשָׂר רָאשֵׁי הָאָבוֹת׃
9 וַיְקַנְאוּ רָאשֵׁי הָאָבוֹת בְּיוֹסֵף וַיִּמְכְּרוּ אֹתוֹ לַהֲבִיאוֹ מִצְרָיְמָה וֵאלֹהִים הָיָה עִמּוֹ׃
10 וַיּוֹשַׁע־לוֹ מִכָּל־צָרוֹתָיו וְחֵן וְחָכְמָה נָתַן־לוֹ לְעֵינֵי פַרְעֹה מֶלֶךְ מִצְרָיִם וַיְשִׁיתֵהוּ עַל־מִצְרַיִם וְעַל כָּל־בֵּיתוֹ׃
11 וַיָּבֹא רָעָב בְּכָל־אֶרֶץ מִצְרַיִם וּבְאֶרֶץ כְּנָעַן וְצָרָה גְדוֹלָה וְלֹא־מָצְאוּ אֲבוֹתֵינוּ טֶרֶף לְבֵיתָם׃
12 וַיִּשְׁמַע יַעֲקֹב כִּי יֶשׁ־שֶׁבֶר בְּמִצְרַיִם וַיִּשְׁלַח אֶת־אֲבוֹתֵינוּ פַּעַם אֶחָת׃
13 וּבַפַּעַם הַשֵּׁנִית הִתְוַדַּע יוֹסֵף אֶל־אֶחָיו וַתִּוָּדַע לְפַרְעֹה מִשְׁפַּחַת יוֹסֵף׃
14 וַיִּשְׁלַח יוֹסֵף וַיִּקְרָא אֵלַיו אֶת־יַעֲקֹב אָבִיו וְאֶת־כָּל־מוֹלַדְתּוֹ חָמֵשׁ וְשִׁבְעִים נָפֶשׁ׃
15 וַיֵּרֶד יַעֲקֹב מִצְרָיְמָה וַיָּמָת שָׁם הוּא וַאֲבֹתֵינוּ׃
16 וַיִּנָּשְׂאוּ שְׁכֶמָה וַיִּקָּבְרוּ בַּקֶּבֶר אֲשֶׁר קָנָה אַבְרָהָם בִּמְחִיר כֶּסֶף מִיַּד בְּנֵי־חֲמוֹר בִּשְׁכֶם׃
17 וַיְהִי כַּאֲשֶׁר קָרְבוּ הַיָּמִים אֲשֶׁר הִבְטִיחַ אֱלֹהִים בִּשְׁבֻעָתוֹ לְאַבְרָהָם וַיֵּרֶב הָעָם בְּמִצְרַיִם וַיַּעַצְמוּ בִּמְאֹד מְאֹד׃
18 עַד כִּי־קָם מֶלֶךְ חָדָשׁ בְּמִצְרַיִם אֲשֶׁר לֹא־יָדַע אֶת־יוֹסֵף׃
19 הוּא הִתְחַכֵּם לִבְנֵי מִשְׁפַּחְתֵּנוּ וַיִּלְחַץ אֶת־אֲבוֹתֵינוּ לִנְטֹש אֶת־עֹלְלֵיהֶם לְבִלְתִּי הַחֲיוֹתָם׃
20 בָּעֵת הַהִיא נוֹלַד משֶׁה וַיְהִי־טוֹב לֵאלֹהִים וּשְׁלֹשָה חֳדָשִׁים נִצְפַּן בְּבֵית אָבִיהוּ׃
21 וְאַחֲרֵי נֻטַּשׁ אָסְפָה אֹתוֹ בַּת־פַּרְעֹה וַתְּגַדְּלֵהוּ לָהּ לְבֵן׃
22 וַיְהִי מַשְׂכִּיל בְּכָל־חָכְמַת מִצְרָיִם שַׂגִּיא־כֹחַ בִּדְבָרָיו וְרַב־פְּעָלִים׃
23 וְכַאֲשֶׁר מָלְאוּ־לוֹ אַרְבָּעִים שָׁנָה שָׂם עַל־לִבּוֹ לִפְקֹד אֶת־אֶחָיו אֶת־בְּנֵי יִשְׂרָאֵל׃
24 וַיַּרְא אִישׁ אֶחָד מֵהֶם מֻכֶּה עַל־לֹא־דָבָר וַיָּגֶן עָלָיו וַיִּקֹּם נִקְמַת הַמֻכֶּה וַיַּךְ אֶת־הַמִּצְרִי׃
25 וַיֹּאמֶר בְּלִבּוֹ כִּי יָבִינוּ אֶחָיו אֲשֶׁר עַל־יָדוֹ תָּבוֹא לָהֶם תְּשׁוּעַת אֱלֹהִים וְהֵם לֹא הֵבִינוּ׃
26 וַיֵּצֵא בַּיוֹם הַשֵּׁנִי וְהִנֵּה שְׁנֵי אֲנָשִׁים נִצִּים וַיְבַקֵּשׁ לַעֲשׂוֹת שָׁלוֹם בֵּינֵיהֶם וַיֹּאמַר הֲלֹא אֲנָשִׁים אַחִים אַתֶּם לָמָּה תַעַשְׁקוּ אִישׁ אֶת־אָחִיו׃
27 וְהַשֹּׁלֵחַ יָד בְּאָחִיו הֲדָפוֹ לֵאמֹר מִי שָׂמְךָ לְאִישׁ שַׂר וְשֹׁפֵט עָלֵינוּ׃
28 הַלְהָרְגֵנִי אַתָּה אֹמֵר כַּאֲשֶׁר הָרָגְתָּ אֶתְמֹל אֶת־הַמִּצְרִי׃
29 וְעַל־הַדָּבָר הַזֶּה בָּרַח משֶׁה וַיָּגָר בְּאֶרֶץ מִדְיָן וַיּוֹלֶד שָׁם שְׁנֵי בָנִים׃
30 וְכִמְלֹאת לוֹ אַרְבָּעִים שָׁנָה וַיֵּרָא אֵלָיו מַלְאָךְ יְהוָֹה בְּמִדְבַּר הַר סִינַי בְּלַבַּת־אֵשׁ מִתּוֹךְ הַסְּנֶה׃
31 וַיַּרְא משֶׁה וַיִּתְמַהּ עַל־הַמַּרְאֶה וַיָּסַר לִרְאוֹת וְהִנֵּה קוֹל יְהוָֹה מִדַּבֵּר אֵלָיו׃
32 אָנֹכִי אֱלֹהֵי אָבִיךָ אֱלֹהֵי אַבְרָהָם אֱלֹהֵי יִצְחָק וֵאלֹהֵי יַעֲקֹב וַיֶּחֱרַד משֶׁה כִּי יָרֵא מֵהַבִּיט׃
33 וַיֹּאמֶר אֵלָיו יְהוָֹה שַׁל נְעָלֶיךָ מֵעַל רַגְלֶיךָ כִּי הַמָּקוֹם אֲשֶׁר אַתָּה עוֹמֵד עָלָיו אַדְמַת־קֹדֶשׁ הוּא׃
34 רָאֹה רָאִיתִי אֶת־עֳנִי עַמִּי אֲשֶׁר בְּמִצְרַיִם וְאֶת־צַעֲקָתָם שָׁמָעְתִּי וָאֵרֵד לְהַצִּילָם וְעַתָּה לְכָה וְאֶשְׁלָחֲךָ מִצְרַיְמָה׃
35 הוּא משֶׁה אֲשֶׁר כִּחֲשׁוּ־בוֹ לֵאמֹר מִי שָׂמְךָ לְשַׂר וְשֹׁפֵט אֹתוֹ שָׁלַח אֱלֹהִים בְּיַד הַמַּלְאָךְ הַנִּרְאֶה אֵלָיו בַּסְּנֶה לִהְיוֹת לְשַׂר וּלְגֹאֵל׃
36 וְהוּא הוֹצִיאָם וַיַּעַשׂ אֹתוֹת וּמֹפְתִים בְּמִצְרַיִם וּבְיַם־סוּף וּבַמִּדְבָּר אַרְבָּעִים שָׁנָה׃
37 הוּא משֶׁה אֲשֶׁר אָמַר לִבְנֵי יִשְׂרָאֵל נָבִיא מֵאֲחֵיכֶם כָּמֹנִי יָקִים לָכֶם יְהוָֹה אֱלֹהֵיכֶם אֵלָיו תִּשְׁמָעוּן׃
38 הוּא אֲשֶׁר הָיָה בַקָּהָל וּבַמִּדְבָּר עִם־הַמַּלְאָךְ הַדֹּבֵר אֵלָיו בְּהַר סִינַי וְעִם־אֲבוֹתֵינוּ וְהוּא קִבֵּל תּוֹרַת חַיִּים לָתֶת־לָנוּ׃
39 וַאֲבֹתֵינוּ לֹא אָבוּ לִשְׁמֹעַ לוֹ כִּי הִמְרוּ אֶת־רוּחוֹ וַיִּתְּנוּ אֶת־לִבָּם לָשׁוּב מִצְרָיְמָה׃
40 וַיֹּאמְרוּ אֶל־אַהֲרֹן עֲשֵׂה־לָנוּ אֱלֹהִים אֲשֶׁר יֵלְכוּ לְפָנֵינוּ כִּי־זֶה משֶׁה הָאִישׁ אֲשֶׁר הֶעֱלָנוּ מֵאֶרֶץ מִצְרַיִם לֹא יָדַעְנוּ מֶה־הָיָה לוֹ׃
41 וַיַּעֲשׂוּ עֵגֶל בַּיָּמִים הָהֵם וַיַּעֲלוּ עֹלוֹת לַמַּסֵּכָה וַיְצַחֲקוּ לִפְנֵי מַעֲשֵׂי יְדֵיהֶם׃
42 וֵאלֹהִים סָר מֵעֲלֵיהֶם וַיִּתְּנֵם לַעֲבֹד אֶת־צְבָא הַשָּׁמָיִם כַּכָּתוּב בְּסֵפֶר הַנְּבִיאִים הַזְּבָחִים וּמִנְחָה הִגַּשְׁתֶּם־לִי בַמִּדְבָּר אַרְבָּעִים שָׁנָה בֵּית יִשְׂרָאֵל׃
43 וּנְשָׂאתֶם אֵת סֻכַּת מֹלֶךְ וְאֶת־כֹּכַב אֱלֹהֵיכֶם רֵיפָן הַצְּלָמִים אֲשֶׁר עֲשִׂיתֶם לְהִשְׁתַּחֲוֹת לָהֶם וְהִגְלֵיתִי אֶתְכֶם מֵהָלְאָה לְבָבֶל׃
44 וַאֲבֹתֵינוּ מִשְׁכַּן הָעֵדוּת הָיָה לָהֶם בַּמִּדְבָּר אֲשֶׁר עָשָׂה משֶׁה כַּתַּבְנִית אֲשֶׁר רָאָה כְּפִי אֲשֶׁר צִוָּה אֹתוֹ אֱלֹהִים הַמְדַבֵּר אֵלָיו׃
45 וַאֲבֹתֵינוּ עִם־יְהוֹשֻׁעַ בְּרֹאשָׁם לָקְחוּ וַיְבִיאֻהוּ אִתָּם אֶל־אַרְצוֹת הַגּוֹיִם אֲשֶׁר הוֹרִישָׁם אֱלֹהִים מִפְּנֵי אֲבוֹתֵינוּ עַד־יְמֵי דָוִד׃
46 וְהוּא מָצָא חֵן בְּעֵינֵי אֱלֹהִים וַיִּתֵּן אֶת־לִבּוֹ לִמְצֹא מִשְׁכָּנוֹת לֵאלֹהֵי יַעֲקֹב׃
47 וּשְׁלֹמֹה בָּנָה־לוֹ בָיִת׃
48 אַךְ אֵל עֶלְיוֹן לֹא יֵשֵׁב בְּבָתִּים מַעֲשֵׂי יָדָיִם כַּאֲשֶׁר אָמַר הַנָּבִיא׃
49 הַשָּׁמַיִם כִּסְאִי וְהָאָרֶץ הֲדֹם רַגְלָי אֵי־זֶה בַיִת אֲשֶׁר תִּבְנוּ־לִי אָמַר יְהוָֹה וְאֵי־זֶה מָקוֹם מְנוּחָתִי׃
50 הֲלֹא אֶת־כָּל־אֵלֶּה יָדִי עָשָׂתָה׃
51 קְשֵׁי עֹרֶף כִּבְדֵי לֵב וְעַרְלֵי אֹזֶן מַמְרִים הֱיִיתֶם תָּמִיד עִם־רוּחַ הַקֹּדֶשׁ גַּם־אַתֶּם גַּם־אֲבוֹתֵיכֶם׃
52 מִי מִן־הַנְּבִיאִים לֹא רָדְפוּ אֹתוֹ אֲבוֹתֵיכֶם הֲלֹא הָרְגוּ אֶת־הַמְבַשְּׂרִים מִקֶּדֶם כִּי בֹא יָבֹא הַצַּדִּיק אֲשֶׁר אַתֶּם הִסְגַּרְתֶּם וַתִּהְיוּ לוֹ לִמְרַצְּחִים׃
53 אַתֶּם אֲשֶׁר קִבַּלְתֶּם אֶת־הַתּוֹרָה מִלִּפְנֵי רִבְבֹת קֹדֶשׁ וְלֹא שְׁמַרְתֶּם׃
54 וַיְהִי כְּשָׁמְעָם אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה וַיִּגַּע עַד־נַפְשָׁם וַיַּחַרְקוּ עָלָיו שִׁנֵּיהֶם׃
55 וְהוּא מָלֵא רוּחַ הַקֹּדֶשׁ וַיַּבֵּט הַשָּׁמָיְמָה וַיַּרְא אֶת־כְּבוֹד אֱלֹהִים וְאֶת־יֵשׁוּעַ עֹמֵד לִימִין הָאֱלֹהִים׃
56 וַיֹּאמֶר הִנְנִי רֹאֶה אֶת־הַשָּׁמַיִם נִפְתָּחִים וְאֵת בֶּן־הָאָדָם עֹמֵד לִימִין הָאֱלֹהִים׃
57 וַיִּזְעֲקוּ בְּקוֹל גָּדוֹל וַיַּאַטְמוּ אֶת־אָזְנֵיהֶם וַיִּפְּלוּ עָלָיו יָחַד׃
58 וַיּוֹצִיאֻהוּ אֶל־מִחוּץ לָעִיר וַיִּרְגְּמוּ אֹתוֹ אָבֶן וְהָעֵדִים הִפְשִׁיטוּ אֶת־מְעִילֵיהֶם לְרַגְלֵי נַעַר אֶחָד וּשְׁמוֹ שָׁאוּל׃
59 וַיִּרְגְּמוּ אֶת־סְטֵפָנוֹס וְהוּא מְשַׁוֵּעַ וְקֹרֵא יֵשׁוּעַ אֲדֹנִי קַח־נָא אֶת־רוּחִי׃
60 וַיִּכְרַע עַל־בִּרְכָּיו וַיִּקְרָא בְקוֹל גָּדוֹל יְהוָֹה אַל־נָא תָשֵׁת עֲלֵיהֶם חַטָּאת וַיְהִי כַּאֲשֶׁר אָמַר אֶת־הַדָּבָר הַזֶּה וַיִּישָׁן׃
Atos 7 Hebraico – Grego

Atos 7 ARC

A defesa de Estevão no Sinédrio – Compare com Atos 7 Hebraico – Grego

1 – E disse o sumo sacerdote: Porventura, é isto assim?
2 – E ele disse: Varões irmãos e pais, ouvi. O Deus da glória apareceu a Abraão, nosso pai, estando na Mesopotâmia, antes de habitar em Harã,
3 – e disse-lhe: Sai da tua terra e dentre a tua parentela e dirige-te à terra que eu te mostrar.
4 – Então, saiu da terra dos caldeus e habitou em Harã. E dali, depois que seu pai faleceu, Deus o trouxe para esta terra em que habitais agora.
5 – E não lhe deu nela herança, nem ainda o espaço de um pé; mas prometeu que lhe daria a posse dela e, depois dele, à sua descendência, não tendo ele filho.
6 – E falou Deus assim: Que a sua descendência seria peregrina em terra alheia, e a sujeitariam à escravidão e a maltratariam por quatrocentos anos.
7 – E eu julgarei a nação que os tiver escravizado, disse Deus. E, depois disto, sairão e me servirão neste lugar.
8 – E deu-lhe o pacto da circuncisão; e, assim, gerou a Isaque e o circuncidou ao oitavo dia; e Isaque, a Jacó; e Jacó, aos doze patriarcas.
9 – E os patriarcas, movidos de inveja, venderam a José para o Egito; mas Deus era com ele.
10 – E livrou-o de todas as suas tribulações e lhe deu graça e sabedoria ante Faraó, rei do Egito, que o constituiu governador sobre o Egito e toda a sua casa.
11 – Sobreveio, então, a todo o país do Egito e de Canaã fome e grande tribulação; e nossos pais não achavam alimentos.
12 – Mas, tendo ouvido Jacó que no Egito havia trigo, enviou ali nossos pais, a primeira vez.
13 – E, na segunda vez, foi José conhecido por seus irmãos, e a sua linhagem foi manifesta a Faraó.
14 – E José mandou chamar a Jacó, seu pai, e a toda sua parentela, que era de setenta e cinco almas.
15 – E Jacó desceu ao Egito e morreu, ele e nossos pais;
16 – e foram transportados para Siquém e depositados na sepultura que Abraão comprara por certa soma de dinheiro aos filhos de Hamor, pai de Siquém.
17 – Aproximando-se, porém, o tempo da promessa que Deus tinha feito a Abraão, o povo cresceu e se multiplicou no Egito;
18 – até que se levantou outro rei, que não conhecia a José.
19 – Esse, usando de astúcia contra a nossa linhagem, maltratou nossos pais, ao ponto de os fazer enjeitar as suas crianças, para que não se multiplicassem.
20 – Nesse tempo, nasceu Moisés, e era mui formoso, e foi criado três meses em casa de seu pai.
21 – E, sendo enjeitado, tomou-o a filha de Faraó e o criou como seu filho.
22 – E Moisés foi instruído em toda a ciência dos egípcios e era poderoso em suas palavras e obras.
23 – E, quando completou a idade de quarenta anos, veio-lhe ao coração ir visitar seus irmãos, os filhos de Israel.
24 – E, vendo maltratado um deles, o defendeu e vingou o ofendido, matando o egípcio.
25 – E ele cuidava que seus irmãos entenderiam que Deus lhes havia de dar a liberdade pela sua mão; mas eles não entenderam.
26 – E, no dia seguinte, pelejando eles, foi por eles visto e quis levá-los à paz, dizendo: Varões, sois irmãos; por que vos agravais um ao outro?
27 – E o que ofendia o seu próximo o repeliu, dizendo: Quem te constituiu príncipe e juiz sobre nós?
28 – Queres tu matar-me, como ontem mataste o egípcio?
29 – E a esta palavra fugiu Moisés e esteve como estrangeiro na terra de Midiã, onde gerou dois filhos.
30 – E, completados quarenta anos, apareceu-lhe o anjo do Senhor, no deserto do monte Sinai, numa chama de fogo de um sarçal.
31 – Então, Moisés, quando viu isto, se maravilhou da visão; e, aproximando-se para observar, foi-lhe dirigida a voz do Senhor,
32 – dizendo: Eu sou o Deus de teus pais, o Deus de Abraão, e o Deus de Isaque, e o Deus de Jacó. E Moisés, todo trêmulo, não ousava olhar.
33 – E disse-lhe o Senhor: Tira as sandálias dos pés, porque o lugar em que estás é terra santa.
34 – Tenho visto atentamente a aflição do meu povo que está no Egito, e ouvi os seus gemidos, e desci a livrá-los. Agora, pois, vem, e enviar-te-ei ao Egito.
35 – A este Moisés, ao qual haviam negado, dizendo: Quem te constituiu príncipe e juiz? A este enviou Deus como príncipe e libertador, pela mão do anjo que lhe aparecera no sarçal.
36 – Foi este que os conduziu para fora, fazendo prodígios e sinais na terra do Egito, no mar Vermelho e no deserto, por quarenta anos.
37 – Este é aquele Moisés que disse aos filhos de Israel: O Senhor, vosso Deus, vos levantará dentre vossos irmãos um profeta como eu; a ele ouvireis.
38 – Este é o que esteve entre a congregação no deserto, com o anjo que lhe falava no monte Sinai, e com nossos pais, o qual recebeu as palavras de vida para no-las dar.
39 – Ao qual nossos pais não quiseram obedecer, antes o rejeitaram e, em seu coração, se tornaram ao Egito,
40 – dizendo a Arão: Faze-nos deuses que vão adiante de nós; porque a esse Moisés, que nos tirou da terra do Egito, não sabemos o que lhe aconteceu.
41 – E, naqueles dias, fizeram o bezerro, e ofereceram sacrifícios ao ídolo, e se alegraram nas obras das suas mãos.
42 – Mas Deus se afastou e os abandonou a que servissem ao exército do céu, como está escrito no livro dos profetas: Porventura, me oferecestes vítimas e sacrifícios no deserto por quarenta anos, ó casa de Israel?
43 – Antes, tomastes o tabernáculo de Moloque e a estrela do vosso deus Renfã, figuras que vós fizestes para as adorar. Transportar-vos-ei, pois, para além de Babilônia.
44 – Estava entre nossos pais no deserto o tabernáculo do Testemunho (como ordenara aquele que disse a Moisés que o fizesse segundo o modelo que tinha visto),
45 – o qual nossos pais, recebendo-o também, o levaram com Josué, quando entraram na posse das nações que Deus lançou para fora da presença de nossos pais, até aos dias de Davi,
46 – que achou graça diante de Deus e pediu que pudesse achar tabernáculo para o Deus de Jacó.
47 – E Salomão lhe edificou casa;
48 – mas o Altíssimo não habita em templos feitos por mãos de homens, como diz o profeta:
49 – O céu é o meu trono, e a terra, o estrado dos meus pés. Que casa me edificareis, diz o Senhor, ou qual é o lugar do meu repouso?
50 – Porventura, não fez a minha mão todas estas coisas?
51 – Homens de dura cerviz e incircuncisos de coração e ouvido, vós sempre resistis ao Espírito Santo; assim, vós sois como vossos pais.
52 – A qual dos profetas não perseguiram vossos pais? Até mataram os que anteriormente anunciaram a vinda do Justo, do qual vós agora fostes traidores e homicidas;
53 – vós que recebestes a lei por ordenação dos anjos e não a guardastes.

A morte de Estevão – Compare com Atos 7 Hebraico – Grego
54 – E, ouvindo eles isto, enfureciam-se em seu coração e rangiam os dentes contra ele.
55 – Mas ele, estando cheio do Espírito Santo e fixando os olhos no céu, viu a glória de Deus e Jesus, que estava à direita de Deus,
56 – e disse: Eis que vejo os céus abertos e o Filho do Homem, que está em pé à mão direita de Deus.
57 – Mas eles gritaram com grande voz, taparam os ouvidos e arremeteram unânimes contra ele.
58 – E, expulsando-o da cidade, o apedrejavam. E as testemunhas depuseram as suas vestes aos pés de um jovem chamado Saulo.
59 – E apedrejaram a Estêvão, que em invocação dizia: Senhor Jesus, recebe o meu espírito.
60 – E, pondo-se de joelhos, clamou com grande voz: Senhor, não lhes imputes este pecado. E, tendo dito isto, adormeceu.
Atos 7 Hebraico – Grego

Atos 7 Hebraico – Grego – ARC

Atos 7 Grego Koinê

Atos 7 Hebraico

Atos 7 ARC

A defesa de Estevão no Sinédrio – Compare com Atos 7 Hebraico – Grego

ADILSON CARDOSO

Deixe um comentário Cancelar resposta

Atos 7 Grego Koinê

Atos 7 Hebraico

Atos 7 ARC

A defesa de Estevão no Sinédrio – Compare com Atos 7 Hebraico – Grego

ADILSON CARDOSO

Deixe um comentário Cancelar resposta

Você também pode gostar

Salmo 14 Hebraico com áudio

Jesus nasceu em 25 de dezembro?

Jó 37 Hebraico com Áudio

Damos valor à sua privacidade

Cookies estritamente necessários

Cookies de desempenho

Cookies de funcionalidade

Cookies de publicidade