Apocalipse 16 Hebraico

Apocalipse 16 Grego Koinê

1 Καὶ ἤκουσα μεγάλης φωνῆς ἐκ τοῦ ναοῦ λεγούσης τοῖς ἑπτὰ ἀγγέλοις· ὑπάγετε καὶ ἐκχέατε τὰς ἑπτὰ φιάλας τοῦ θυμοῦ τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν γῆν.
2 Καὶ ἀπῆλθεν ὁ πρῶτος καὶ ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν γῆν· καὶ ἐγένετο ἕλκος κακὸν καὶ πονηρὸν ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἔχοντας τὸ χάραγμα τοῦ θηρίου καὶ τοὺς προσκυνοῦντας τῇ εἰκόνι αὐτοῦ.
3 Καὶ ὁ δεύτερος ἄγγελος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τὴν θάλασσαν· καὶ ἐγένετο αἷμα ὡς νεκροῦ, καὶ πᾶσα ψυχὴ ζῶσα ἀπέθανεν ἐν τῇ θαλάσσῃ.
4 Καὶ ὁ τρίτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ εἰς τοὺς ποταμοὺς καὶ εἰς τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων· καὶ ἐγένετο αἷμα.
5 καὶ ἤκουσα τοῦ ἀγγέλου τῶν ὑδάτων λέγοντος· δίκαιος εἶ, ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν, ὁ ὅσιος, ὅτι ταῦτα ἔκρινας·
6 ὅτι αἷμα ἁγίων καὶ προφητῶν ἐξέχεαν, καὶ αἷμα αὐτοῖς ἔδωκας πιεῖν· ἄξιοί εἰσι.
7 καὶ ἤκουσα τοῦ θυσιαστηρίου λέγοντος· ναί, Κύριε ὁ Θεὸς ὁ παντοκράτωρ, ἀληθιναὶ καὶ δίκαιαι αἱ κρίσεις σου.
8 Καὶ ὁ τέταρτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἥλιον· καὶ ἐδόθη αὐτῷ καυματίσαι τοὺς ἀνθρώπους ἐν πυρί.
9 καὶ ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα, καὶ ἐβλασφήμησαν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τοῦ ἔχοντος ἐξουσίαν ἐπὶ τὰς πληγὰς ταύτας, καὶ οὐ μετενόησαν δοῦναι αὐτῷ δόξαν.
10 Καὶ ὁ πέμπτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν θρόνον τοῦ θηρίου· καὶ ἐγένετο ἡ βασιλεία αὐτοῦ ἐσκοτωμένη, καὶ ἐμασῶντο τὰς γλώσσας αὐτῶν ἐκ τοῦ πόνου,
11 καὶ ἐβλασφήμησαν τὸν Θεὸν τοῦ οὐρανοῦ ἐκ τῶν πόνων αὐτῶν καὶ ἐκ τῶν ἑλκῶν αὐτῶν, καὶ οὐ μετενόησαν ἐκ τῶν ἔργων αὐτῶν.
12 Καὶ ὁ ἕκτος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ποταμὸν τὸν μέγαν τὸν Εὐφράτην· καὶ ἐξηράνθη τὸ ὕδωρ αὐτοῦ, ἵνα ἑτοιμασθῇ ἡ ὁδὸς τῶν βασιλέων τῶν ἀπὸ ἀνατολῆς ἡλίου.
13 Καὶ εἶδον ἐκ τοῦ στόματος τοῦ δράκοντος καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ θηρίου καὶ ἐκ τοῦ στόματος τοῦ ψευδοπροφήτου πνεύματα τρία ἀκάθαρτα ὡς βάτραχοι·
14 εἰσὶ γὰρ πνεύματα δαιμονίων ποιοῦντα σημεῖα, ἃ ἐκπορεύεται ἐπὶ τοὺς βασιλεῖς τῆς οἰκουμένης ὅλης, συναγαγεῖν αὐτοὺς εἰς τὸν πόλεμον τῆς ἡμέρας ἐκείνης τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ τοῦ παντοκράτορος.
15 ᾿Ιδοὺ ἔρχομαι ὡς κλέπτης· μακάριος ὁ γρηγορῶν καὶ τηρῶν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, ἵνα μὴ γυμνὸς περιπατῇ καὶ βλέπωσι τὴν ἀσχημοσύνην αὐτοῦ.
16 Καὶ συνήγαγεν αὐτοὺς εἰς τὸν τόπον τὸν καλούμενον ῾Εβραϊστὶ ῾Αρμαγεδών.
17 Καὶ ὁ ἕβδομος ἐξέχεε τὴν φιάλην αὐτοῦ ἐπὶ τὸν ἀέρα· καὶ ἐξῆλθε φωνὴ μεγάλη ἐκ τοῦ ναοῦ τοῦ οὐρανοῦ ἀπὸ τοῦ θρόνου λέγουσα· γέγονε.
18 καὶ ἐγένοντο ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί, καὶ σεισμὸς ἐγένετο μέγας, οἷος οὐκ ἐγένετο ἀφ᾿ οὗ οἱ ἄνθρωποι ἐγένετο ἐπὶ τῆς γῆς, τηλικοῦτος σεισμὸς οὕτω μέγας.
19 καὶ ἐγένετο ἡ πόλις ἡ μεγάλη εἰς τρία μέρη, καὶ αἱ πόλεις τῶν ἐθνῶν ἔπεσαν. καὶ Βαβυλὼν ἡ μεγάλη ἐμνήσθη ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ δοῦναι αὐτῇ τὸ ποτήριον τοῦ οἴνου τοῦ θυμοῦ τῆς ὀργῆς αὐτοῦ.
20 καὶ πᾶσα νῆσος ἔφυγε, καὶ ὄρη οὐχ εὑρέθησαν.
21 καὶ χάλαζα μεγάλη ὡς ταλαντιαία καταβαίνει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐπὶ τοὺς ἀνθρώπους· καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄνθρωποι τὸν Θεὸν ἐκ τῆς πληγῆς τῆς χαλάζης, ὅτι μεγάλη ἐστὶν ἡ πληγὴ αὐτῆς σφόδρα.
Apocalipse 16 Hebraico – Grego

1 וָאֶשְׁמַע קוֹל גָּדוֹל מִן־הַהֵיכָל קֹרֵא אֶל־שִׁבְעַת הַמַּלְאָכִים לֵאמֹר לְכוּ וְהָרִיקוּ אֶת־שִׁבְעָה הַמִּזְרָקִים: הַמְּכִילִים חֲמַת הָאֱלֹהִים עַל־הָאָרֶץ׃
2 וַיֵּלֶךְ הָרִאשׁוֹן וַיָּרֶק אֶת־מִזְרָקוֹ עַל־הָאָרֶץ וַיְהִי לִשְׁחִין רָע פֹּרֵחַ בָּאֲנָשִׁים אֲשֶׁר תָּו הַחַיָּה בָּהֶם: וְהַמִּשְׁתַּחֲוִים אֶל־צַלְמָהּ׃
3 וַיָּרֶק הַשֵּׁנִי אֶת־מִזְרָקוֹ אֶל־תּוֹךְ הַיָּם וַיְהִי לְדָם כַּדָּם אֲשֶׁר יָזוּבוּ פְגָרִים מֵתִים וַתָּמָת כָּל־נֶפֶשׁ חַיָּה אֲשֶׁר בַּיָּם׃
4 וַיָּרֶק הַשְּׁלִישִׁי אֶת־מִזְרָקוֹ עַל־הַנְּהָרוֹת וְעַל־מַעְיְנֵי מָיִם וַיֵּהָפְכוּ לְדָם׃
5 וָאֶשְׁמַע אֶת־מַלְאַךְ הַמַּיִם אֹמֵר צַדִּיק אַתָּה יְהוָֹה הַהוֶֹה וְהָיָה וְיִהְיֶה כִּי־כֵן חָרָצְתָּ׃
6 הֵם שָׁפְכוּ דַם קְדשִׁים וּנְבִיאִים וְאַתָּה הִשְׁקִיתָם דָּם כִּי־כֵן יָאֲתָה לָהֶם׃
7 וָאֶשְׁמַע קוֹל מִן־הַמִּזְבֵּחַ אֹמֵר אָמֵן מִשְׁפָּטְךָ יְהוָֹה אֱלֹהִים אֵל שַׁדַּי אֱמֶת וָצֶדֶק׃
8 וְהָרְבִיעִי הֵרִיק אֶת־מִזְרָקוֹ עַל־פְּנֵי הַשָּׁמֶשׁ וַיִנָּתֶן־לוֹ לְלַהֵט אֶת־הָאֲנָשִׁים בָּאֵשׁ׃
9 וַיִּצָּרְבוּ הָאֲנָשִׁים בְּלַהַט נוֹרָא מְאֹד וַיְגַדְּפוּ אֶת־שֵׁם אֱלֹהִים הַשַּׁלִּיט עַל־הַמַּגֵּפוֹת הָאֵלֶּה וְלֹא שָׁבוּ לָתֶת־לוֹ כָּבוֹד׃
10 וַיָּרֶק הַחֲמִישִׁי אֶת־מִזְרָקוֹ עַל־כִּסֵּא הַחַיָּה וַתֶּחְשַׁךְ מַלְכוּתָהּ וַיְנַשְּׁכוּ אֶת־לְשׁוֹנָם מֵרֹב כְּאֵבָם׃
11 וַיְגַדְּפוּ אֶת־אֱלֹהֵי הַשָּׁמַיִם מִפְּנֵי הַמַּכְאוֹב וְהַשְּׁחִין וְלֹא שָׁבוּ מִמַּעֲשֵׂיהֶם׃
12 וַיָּרֶק הַשִּׁשִּׁי אֶת־מִזְרָקוֹ אֶל־תּוֹךְ הַנָּהָר הַגָּדוֹל נְהַר־פְּרָת וַיֶּחֶרְבוּ מֵימָיו לְפַנּוֹת דֶּרֶךְ לִפְנֵי הַמְּלָכִים הַבָּאִים מִמִּזְרַח־שָׁמֶשׁ׃
13 וָאֵרֶא שְׁלשָׁה רוּחוֹת טְמֵאִים כְּתַבְנִית צְפַרְדְּעִים יֹצְאִים מִפִּי הַתַּנִּין וּמִפִּי הַחַיָּה וּמִפִּי נְבִיא הַשָּׁקֶר׃
14 כִּי הֵם רוּחוֹת הַשֵּׁדִים הָעֹשִׂים מוֹפְתִים וּבָאִים אֶל־מַלְכֵי אֶרֶץ וְתֵבֵל כֻּלָּה לֶאֱסֹף אֹתָם לְמִלְחָמָה לַיּוֹם הַגָּדוֹל הוּא יוֹם אֱלֹהֵי צְבָאוֹת׃
15 הִנְנִי בָא כְּגַנָּב אַשְׁרֵי הָאִישׁ הַנֵּעוֹר וְאֶת־בְּגָדָיו הוּא נֹצֵר לְבִלְתִּי יֵלֵךְ עָרֹם וְרָאוּ אֶת־עֶרְוָתוֹ׃
16 וְהֵם הִקְהִילוּ אֹתָם אֶל־הַמָּקוֹם אֲשֶׁר הָעִבְרִים יִקְרְאוּ לוֹ הַר מְגִדּוֹ׃
17 וְהַשְּׁבִיעִי הֵרִיק אֶת־מִזְרָקוֹ עַל־פְּנֵי רְקִיעַ הַשָּׁמָיִם וַיֵּצֵא קוֹל גָּדוֹל מִן־הַהֵיכָל הָעֶלְיוֹן מִן־הַכִּסֵּא לֵאמֹר נֶעֱשָׂתָה׃
18 וְהִנֵּה נִשְׁמְעוּ קֹלוֹת וּבְרָקִים וּרְעָמִים וַיְהִי רַעַשׁ גָּדוֹל אֲשֶׁר לֹא־הָיָה כָמֹהוּ לְמִן־הֱיוֹת אָדָם עַל־הָאָרֶץ כִּי גָדֹל הָרַעַשׁ עַד־מְאֹד׃
19 וַתֵּחָלֵק הָעִיר הַגְּדוֹלָה לִשְׁלשָׁה חֲלָקִים עָרֵי הַגּוֹיִם נָפָלוּ וּבָבֶל הַגְּדוֹלָה נִפְקְדָה לִפְנֵי הָאֱלֹהִים לְהַשְׁקוֹתָהּ כּוֹס יֵין חֲמַת אַפּוֹ׃
20 נָדְדוּ אִיֵּי הַיָּם וְהֶהָרִים נֶעְתְּקוּ מִמְּקוֹמָם וְאֵינָם׃
21 וּמִן־הַשָּׁמַיִם הִמְטִירוּ בָרָד כָּבֵד כְּכִכָּר עַל־רָאשֵׁי הָאֲנָשִׁים וַיְגַדְּפוּ הָאֲנָשִׁים אֶת־הָאֱלֹהִים עַל־דְּבַר מַגֵּפַת הַבָּרָד כִּי־כָבְדָה מַכָּתוֹ עַד־מְאֹד׃
Apocalipse 16 Hebraico – Grego

Apocalipse 16 ARC

As sete pragas

1 – E ouvi, vinda do templo, uma grande voz, que dizia aos sete anjos: Ide e derramai sobre a terra as sete taças da ira de Deus.
2 – E foi o primeiro e derramou a sua taça sobre a terra, e fez-se uma chaga má e maligna nos homens que tinham o sinal da besta e que adoravam a sua imagem.
3 – E o segundo anjo derramou a sua taça no mar, que se tornou em sangue como de um morto, e morreu no mar toda alma vivente.
4 – E o terceiro anjo derramou a sua taça nos rios e nas fontes das águas, e se tornaram em sangue.
5 – E ouvi o anjo das águas que dizia: Justo és tu, ó Senhor, que és, e que eras, e santo és, porque julgaste estas coisas.
6 – Visto como derramaram o sangue dos santos e dos profetas, também tu lhes deste sangue a beber; porque disto são merecedores.
7 – E ouvi outro do altar, que dizia: Na verdade, ó Senhor, Deus Todo-Poderoso, verdadeiros e justos são os teus juízos.
8 – E o quarto anjo derramou a sua taça sobre o sol, e foi-lhe permitido que abrasasse os homens com fogo.
9 – E os homens foram abrasados com grandes calores, e blasfemaram o nome de Deus, que tem poder sobre estas pragas; e não se arrependeram para lhe darem glória.
10 – E o quinto anjo derramou a sua taça sobre o trono da besta, e o seu reino se fez tenebroso; e os homens mordiam a língua de dor.
11 – E, por causa das suas dores e por causa das suas chagas, blasfemaram do Deus do céu e não se arrependeram das suas obras.
12 – E o sexto anjo derramou a sua taça sobre o grande rio Eufrates; e a sua água secou-se, para que se preparasse o caminho dos reis do Oriente.
13 – E da boca do dragão, e da boca da besta, e da boca do falso profeta vi saírem três espíritos imundos, semelhantes a rãs,
14 – porque são espíritos de demônios, que fazem prodígios; os quais vão ao encontro dos reis de todo o mundo para os congregar para a batalha, naquele grande Dia do Deus Todo-Poderoso.
15 – (Eis que venho como ladrão. Bem-aventurado aquele que vigia e guarda as suas vestes, para que não ande nu, e não se vejam as suas vergonhas.)
16 – E os congregaram no lugar que em hebreu se chama Armagedom.
17 – E o sétimo anjo derramou a sua taça no ar, e saiu grande voz do templo do céu, do trono, dizendo: Está feito!
18 – E houve vozes, e trovões, e relâmpagos, e um grande terremoto, como nunca tinha havido desde que há homens sobre a terra; tal foi este tão grande terremoto.
19 – E a grande cidade fendeu-se em três partes, e as cidades das nações caíram; e da grande Babilônia se lembrou Deus para lhe dar o cálice do vinho da indignação da sua ira.
20 – E toda ilha fugiu; e os montes não se acharam.
21 – E sobre os homens caiu do céu uma grande saraiva, pedras do peso de um talento; e os homens blasfemaram de Deus por causa da praga da saraiva, porque a sua praga era mui grande.
Apocalipse 16 Hebraico – Grego

Todos os Capítulos de Apocalipse

Apocalipse 16 Hebraico – Grego – ARC

Apocalipse 16 Grego Koinê