2Coríntios 7 Hebraico

2Coríntios 7 Grego Koinê

1 ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.
2 Χωρήσατε ἡμᾶς· οὐδένα ἠδικήσαμεν, οὐδένα ἐφθείραμεν, οὐδένα ἐπλεονεκτήσαμεν.
3 οὐ πρὸς κατάκρισιν λέγω· προείρηκα γὰρ ὅτι ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐστε εἰς τὸ συναποθανεῖν καὶ συζῆν.
4 πολλή μοι παρρησία πρὸς ὑμᾶς, πολλή μοι καύχησις ὑπὲρ ὑμῶν· πεπλήρωμαι τῇ παρακλήσει, ὑπερπερισσεύομαι τῇ χαρᾷ ἐπὶ πάσῃ τῇ θλίψει ἡμῶν.
5 Καὶ γὰρ ἐλθόντων ἡμῶν εἰς Μακεδονίαν οὐδεμίαν ἔσχηκεν ἄνεσιν ἡ σὰρξ ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ θλιβόμενοι· ἔξωθεν μάχαι, ἔσωθεν φόβοι.
6 ἀλλ᾿ ὁ παρακαλῶν τοὺς ταπεινοὺς παρεκάλεσεν ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐν τῇ παρουσίᾳ Τίτου·
7 οὐ μόνον δὲ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ παρακλήσει ᾗ παρεκλήθη ἐφ᾿ ὑμῖν, ἀναγγέλλων ἡμῖν τὴν ὑμῶν ἐπιπόθησιν, τὸν ὑμῶν ὀδυρμόν, τὸν ὑμῶν ζῆλον ὑπὲρ ἐμοῦ, ὥστε με μᾶλλον χαρῆναι,
8 ὅτι εἰ καὶ ἐλύπησα ὑμᾶς ἐν τῇ ἐπιστολῇ, οὐ μεταμέλομαι, εἰ καὶ μετεμελόμην· βλέπω γὰρ ὅτι ἡ ἐπιστολὴ ἐκείνη, εἰ καὶ πρὸς ὥραν ἐλύπησεν ὑμᾶς.
9 νῦν χαίρω, οὐχ ὅτι ἐλυπήθητε, ἀλλ᾿ ὅτι ἐλυπήθητε εἰς μετάνοιαν· ἐλυπήθητε γὰρ κατὰ Θεόν, ἵνα ἐν μηδενὶ ζημιωθῆτε ἐξ ἡμῶν.
10 ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.
11 ἰδοὺ γὰρ αὐτὸ τοῦτο, τὸ κατὰ Θεὸν λυπηθῆναι ὑμᾶς, πόσην κατειργάσατο ὑμῖν σπουδήν, ἀλλὰ ἀπολογίαν, ἀλλὰ ἀγανάκτησιν, ἀλλὰ φόβον, ἀλλὰ ἐπιπόθησιν, ἀλλὰ ζῆλον, ἀλλὰ ἐκδίκησιν. ἐν παντὶ συνεστήσατε ἑαυτοὺς ἁγνοὺς εἶναι ἐν τῷ πράγματι.
12 ἄρα εἰ καὶ ἔγραψα ὑμῖν, οὐχ εἵνεκεν τοῦ ἀδικήσαντος οὐδὲ εἵνεκεν τοῦ ἀδικηθέντος, ἀλλ᾿ εἵνεκεν τοῦ φανερωθῆναι τὴν σπουδὴν ὑμῶν τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πρὸς ὑμᾶς ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
13 Διὰ τοῦτο παρακεκλήμεθα. ἐπὶ δὲ τῇ παρακλήσει ἡμῶν περισσοτέρως μᾶλλον ἐχάρημεν ἐπὶ τῇ χαρᾷ Τίτου, ὅτι ἀναπέπαυται τὸ πνεῦμα αὐτοῦ ἀπὸ πάντων ὑμῶν·
14 ὅτι εἴ τι αὐτῷ ὑπὲρ ὑμῶν κεκαύχημαι, οὐ κατῃσχύνθην, ἀλλ᾿ ὡς πάντα ἐν ἀληθείᾳ ἐλαλήσαμεν ὑμῖν, οὕτως καὶ ἡ καύχησις ἡμῶν ἡ ἐπὶ Τίτου ἀλήθεια ἐγενήθη.
15 καὶ τὰ σπλάγχνα αὐτοῦ περισσοτέρως εἰς ὑμᾶς ἐστιν ἀναμιμνῃσκομένου τὴν πάντων ὑμῶν ὑπακοήν, ὡς μετὰ φόβου καὶ τρόμου ἐδέξασθε αὐτόν.
16 χαίρω ὅτι ἐν παντὶ θαρρῶ ἐν ὑμῖν.
2Coríntios 7 Hebraico – Grego

1 לָכֵן יְדִידִים בִּהְיוֹת לָנוּ הַבְטָחוֹת אֵלֶּה נְטַהֵר נַפְשֵׁנוּ מִכָּל־טֻמְאַת בָּשָׂר וָרוּחַ וְנַעֲלֶה בַקֹּדֶשׁ בְּיִרְאַת אֱלֹהִים׃
2 שָׂאוּנוּ־נָא לֹא עָשַׁקְנוּ לֹא חִבַּלְנוּ וְלֹא עָקַבְנוּ אִישׁ׃
3 וְלֹא לְהַאֲשִׁימְכֶם אֲנִי מְדַבֵּר כִּי הֲלֹא קִדַּמְתִּי לֵאמֹר כִּי שְׁמוּרִים אַתֶּם בְּלִבֵּנוּ גַּם־בַּמָּוֶת גַּם־בַּחַיִּים׃
4 אֲרֶשֶׁת שְׂפָתַי נִמְרְצָה אֲלֵיכֶם וְאֶתְפָּאֵר בָּכֶם עַד־מְאֹד וּבְכָל־צָרָתֵנוּ מָלֵאתִי נֹחַם וְדֵי שְׂמָחוֹת שָׂבָעְתִּי׃
5 כִּי בְּבֹאֵנוּ מַקְדּוֹנְיָא לֹא־הָיָה שָׁלוֹם בִּבְשָׂרֵנוּ כִּי אִם־צָרָה מִכָּל־עֵבֶר מִחוּץ חֶרֶב וּמֵחֲדָרִים אֵימָה׃
6 אַךְ זֹקֵף כְּפוּפִים אֱלֹהִים אֲשֶׁר סָמַךְ לָנוּ בְּיַד טִיטוֹס בְּבֹאוֹ׃
7 וְלֹא בְּבֹאוֹ בִּלְבָד כִּי אִם־גַּם בְּתַנְחוּמִים אֲשֶׁר מָצָא בֵינֵיכֶם בְּהַגִּידוֹ לָנוּ אֶת־חֵשֶׁק לִבְּכֶם אֶת־יְגוֹנְכֶם וְאֶת־קִנְאַתְכֶם לִי אֲשֶׁר עַל־כֵּן הוֹסִיף שִׂמְחָה בְּלִבִּי׃
8 וְאִם גַּם־הֶעֱצַבְתִּי אֶתְכֶם בְּאִגַּרְתִּי לֹא אֶנָּחֵם עַתָּה אַף כִּי־נִחַמְתִּי אָז בִּרְאֹתִי כִּי־הָאִגֶּרֶת הַהִיא הֶעֱצִיבָה אֶתְכֶם לִזְמָן מָה׃
9 וְעַתָּה אֲנִי שָׂמֵחַ לֹא עַל־עָצְבְּכֶם כִּי אִם־עַל־עָצְבְּכֶם לִתְשׁוּבָה אַחֲרֵי אֲשֶׁר נֶעֱצַבְתֶּם לְפִי רְצוֹן אֱלֹהִים לִבְלִי הֱיוֹת לָכֶם כָּל־נֶזֶק עַל־יָדֵנוּ׃
10 כִּי הָעֹצֶב לְפִי רְצוֹן אֱלֹהִים מוֹלִיךְ לִתְשׁוּבָה וְלִתְשׁוּעָה אֲשֶׁר עַל־זֹאת לֹא יִנָּחֵם אִישׁ אַךְ עֹצֶב לְפִי־דֶרֶךְ הָעוֹלָם יוֹלִיךְ לַמָּוֶת׃
11 הֲלֹא תִרְאוּ פְרִי עָצְבְּכֶם אֲשֶׁר כִּרְצוֹן אֱלֹהִים כִּי עוֹרֵר אֶתְכֶם לִשְׁקֹד עַל־דְּבָרֵינוּ אַף לְהִצְטַדֵּק וְאַף לְהִתְקַצֵּף אַף לְיִרְאָה וְאַף לְאַהֲבָה אַף לְקִנְאָה וְאַף לִנְקָמָה הוֹכַחְתֶּם כִּי־נְקִיִּים הֱיִיתֶם מִכֹּל וָכֹל בָּעִנְיָן הַהוּא׃
12 וְעַל־כֵּן כַּאֲשֶׁר כָּתַבְתִּי אֲלֵיכֶם לֹא כָתַבְתִּי בַּעֲבוּר זֶה אֲשֶׁר עָשָׂה אֶת־הָרָעָה וְלֹא בַּעֲבוּר זֶה אֲשֶׁר סָבַל אֶת־הָרָעָה כִּי אִם־בַּעֲבוּר הַרְאֹתְכֶם כַּמָּה אַתֶּם חֲרֵדִים עָלֵינוּ לִפְנֵי הָאֱלֹהִים׃
13 וּבַעֲבוּר־זֹאת תַּנְחוּמִים יְשַׁעַשְׁעוּ נַפְשֵׁנוּ בְּתַנְחוּמֹתֵיכֶם וְרֹב שְׂמָחוֹת שָׂבַעְנוּ בְּשִׂמְחַת טִיטוֹס אֲשֶׁר כֻּלְּכֶם יַחְדָּו הֵנַּחְתֶּם אֶת־רוּחוֹ׃
14 וַאֲנִי לֹא אֵבוֹשׁ מֵאֲשֶׁר הִלַּלְתִּיכֶם לְפָנָיו כִּי כַּאֲשֶׁר כָּל־דְּבָרֵינוּ אֲלֵיכֶם דִּבְרֵי אֱמֶת הֵם כֵּן הוּקַם דְּבַר הַתְּהִלָּה אֲשֶׁר הִלַּלְתִּיכֶם לִפְנֵי טִיטוֹס׃
15 וְגַם־הוּא נִכְמְרוּ רַחֲמָיו אֲלֵיכֶם יֶתֶר מְאֹד וַיִּזְכֹּר כִּי כֻלְּכֶם יַחְדָּו הִקְשַׁבְתֶּם לְקוֹלוֹ וְכִי קִבַּלְתֶּם אֹתוֹ בְּיִרְאָה וּבַחֲרָדָה׃
16 וַאֲנִי שָׂמֵחַ כִּי בְכָל־דָּבָר לִבִּי בָכֶם בָּטוּחַ׃
2Coríntios 7 Hebraico – Grego

2 Coríntios 7 ARC

1 – Ora, amados, pois que temos tais promessas, purifiquemo-nos de toda imundícia da carne e do espírito, aperfeiçoando a santificação no temor de Deus.
O arrependimento deles é a alegria de Paulo
2 – Recebei-nos em vossos corações; a ninguém agravamos, a ninguém corrompemos, de ninguém buscamos o nosso proveito.
3 – Não digo isso para vossa condenação; pois já, antes, tinha dito que estais em nossos corações para juntamente morrer e viver.
4 – Grande é a ousadia da minha fala para convosco, e grande a minha jactância a respeito de vós; estou cheio de consolação e transbordante de gozo em todas as nossas tribulações.
5 – Porque, mesmo quando chegamos à Macedônia, a nossa carne não teve repouso algum; antes, em tudo fomos atribulados: por fora combates, temores por dentro.
6 – Mas Deus, que consola os abatidos, nos consolou com a vinda de Tito;
7 – e não somente com a sua vinda, mas também pela consolação com que foi consolado de vós, contando-nos as vossas saudades, o vosso choro, o vosso zelo por mim, de maneira que muito me regozijei.
8 – Porquanto, ainda que vos tenha contristado com a minha carta, não me arrependo, embora já me tivesse arrependido por ver que aquela carta vos contristou, ainda que por pouco tempo;
9 – agora, folgo, não porque fostes contristados, mas porque fostes contristados para o arrependimento; pois fostes contristados segundo Deus; de maneira que por nós não padecestes dano em coisa alguma.
10 – Porque a tristeza segundo Deus opera arrependimento para a salvação, da qual ninguém se arrepende; mas a tristeza do mundo opera a morte.
11 – Porque quanto cuidado não produziu isso mesmo em vós que, segundo Deus, fostes contristados! Que apologia, que indignação, que temor, que saudades, que zelo, que vingança! Em tudo mostrastes estar puros neste negócio.
12 – Portanto, ainda que vos tenha escrito, não foi por causa do que fez o agravo, nem por causa do que sofreu o agravo, mas para que o vosso grande cuidado por nós fosse manifesto diante de Deus.
13 – Por isso, fomos consolados pela vossa consolação e muito mais nos alegramos pela alegria de Tito, porque o seu espírito foi recreado por vós todos.
14 – Porque, se nalguma coisa me gloriei de vós para com ele, não fiquei envergonhado; mas, como vos dissemos tudo com verdade, também a nossa glória para com Tito se achou verdadeira.
15 – E o seu entranhável afeto para convosco é mais abundante, lembrando-se da obediência de vós todos e de como o recebestes com temor e tremor.
16 – Regozijo-me de em tudo poder confiar em vós.
2Coríntios 7 Hebraico – Grego

Capítulo 6 Capítulo 8

Todos os Capítulos de 2Coríntios Hebraico

2Coríntios 7 Hebraico – Grego – ARC

2Coríntios 7 Grego Koinê